Kijken in een onbekende wereld.

Iedereen die in Antwerpen is geweest heeft ze vast weleens gezien, rond het station, de joodse mensen, veelal gekleed in het zwart. In dit boek, Mazzel tov, beschrijft Margot Vanderstraeten haar ervaring bij een orthodox-joods gezin.

Als 20 jarige studente gaat ze eind jaren 80 bijles geven aan de kinderen van een welgesteld orthodox-joods gezin. Het duurt een tijdje voor ze het vertrouwen van de familie heeft gewonnen maar op de lange termijn gaan ze bijna voelen als familie en blijven ze contact houden met elkaar.
Heel bijzonder is om te lezen hoe deze mensen leven, vooral het geloof speelt een hele belangrijke rol in het gezin. Ze hebben geen tv, doen niet aan sport en gaan niet om met andere mensen buiten hun orthodox-joodse wereld.

Ze krijgt vooral een hele goede band met dochter Elzira. Maar ook met zoon Jakov brengt ze veel tijd door. Ze beginnen zelfs samen een handeltje in opstellen. Margot schrijft ze en hij verkoopt de opstellen door aan medestudenten. Af en toe laat hij blijken dat zijn volk superieur is. Ze daagt hem uit en stelt kritische vragen ook over het geloof, hiermee probeert ze hem op een andere manier naar de samenleving te laten kijken. Dit alles doet ze op een hele integere manier en zonder een waardeoordeel te vellen.

Met heel veel plezier heb ik dit boek gelezen. Veel details en gebruiken kende ik niet. Ik weet nu veel meer af van de gebruiken van dit joodse geloof, dingen waarbij ik nooit heb stilgestaan. Wat is koosjer eten eigenlijk, wat betekent de sjabbat, wat mogen ze wel en niet doen. Het is een heel complex geloof en er zijn veel verschillende bewegingen, door het lezen van dit boek heb ik deze gemeenschap toch iets beter leren kennen.
Sta je open voor andere culturen dan is dit boek zeker een aanrader!