Reconstructie van een eenzame jeugd....

In "Moederziel" schrijft Sophie Zeestraten heel openhartig over haar leven en dan voornamelijk over haar slechte jeugd. Haar moeder heeft het gezin verlaten toen de kleine Sophie 5 jaar was. Ze bleef achter met haar vader en broer en is veel op zichzelf aangewezen. Als ze op latere leeftijd een burn-out krijgt gaat ze opzoek naar gebeurtenissen uit haar verleden en wil de waarheid achterhalen, ze wil weten wat er allemaal precies is gebeurd.

Het is een openhartig verhaal geworden wat me heeft aangegrepen. Toen ik 2 jaar was is mijn vader overleden en dat heeft veel impact gehad op mijn leven, ik herkende wel wat dingen in haar verhaal. Wat ik helaas bijna niet heb zijn foto's of andere herinneringen. Sophie wel, ze heeft veel foto's en brieven van o.a. haar oma, waarmee ze een reconstructie van haar jeugd kan maken. Hierdoor krijgt ze een andere kijk op haar moeder en uiteindelijk kan ze het contact met haar herstellen. Ik vind het erg knap van haar dat ze een band met haar moeder heeft kunnen opbouwen. Hopelijk hebben ze nog veel mooie momenten samen!