Een familiegeheim

Milena Palminteri vertelt in ‘Als bittere sinaasappels’ over drie vrouwen die verbonden zijn door een familiegeheim in het naoorlogse Sicilië. Tijdens haar werk als conservator ontdekte ze een bijzonder verhaal waarmee ze aan de slag ging. Ze mixte dit met de Siciliaanse geschiedenis en zo werd haar debuutroman geboren.

Het verhaal begint in Sarraca 1960 : Carlotta werkt in het archief en doet een schokkende ontdekking over haar afkomst in een notarisakte. Ze begint te twijfelen en wil zekerheid. Ze neemt contact op met de advocaat die ook vriend des huizes was van haar familie en hoopt zo de waarheid te ontdekken.
Het boek is ingedeeld in verschillende delen die telkens beginnen in de jaren 1960 met de volwassen Carlotta die geen familie meer heeft om vervolgens terug te keren naar 1924 waar het echte verhaal zich afspeelt. Vanaf 1924 volgen we Nardina en Sabedda, de periode voor Carlotta’s geboorte. De tijd waarin het fascisme oprukte en de maffia meer invloed kreeg. Naast de beeldende schrijfstijl wordt de tijdsgeest ook goed weergegeven. Er was een groot verschil tussen de verschillende klassen, tussen arm en rijk. De vrouwen waren ondergeschikt aan hun mannen. Zij moesten alleen maar zorgen voor het nageslacht. Wanneer ze in de rijke klasse toch nog de kans kregen om te studeren, was het niet de bedoeling dat ze een carrière konden opbouwen. De man was en bleef de baas tot ongenoegen van vele vrouwen.

Door de soms te uitvoerige beeldende schrijfstijl was het boek niet altijd makkelijk te lezen. Dit remde soms de vaart in het lezen. Maar dan moet je even doorbijten want uiteindelijk is het wel een mooi verhaal met een diepliggende boodschap.

De lezers die houden van een familiegeschiedenis in een historische setting besprenkelt met Italiaanse cultuur en die niet schuwen voor een minder vlotte schrijfstijl is ‘Als bittere sinaasappels’ eentje die niet bitter maar eerder zoet zal smaken