Lezersrecensie
Een cosy crime met een vleugje Agatha Christie
Wanneer ik de naam Dominique Biebau zie, denk ik onmiddellijk aan zijn prachtige misdaadroman 'Russisch voor beginners. Met dit boek won hij de felbegeerde Hercule Poirotprijs (2019) en de Gouden Strop (2020).
Mijn verwachtingen waren dus hoog toen ik aan zijn nieuw boek 'De Christiemoorden' begon.
Mollendaal is een rustig dorpje waar iedereen elkaar kent. Er gebeurt zelden wat. Maar op een dag vindt de bibliothecaris, Judith, in de inleverbus van de bib een oud boek van Agatha Christie met een briefje. Ze hecht er niet veel aandacht aan, ze denkt aan een misplaatste grap. Maar wanneer het niet bij dit ene boek blijft en er misdrijven gebeuren die gelinkt kunnen worden aan de boeken, stapt ze naar de politie. Die nemen haar niet au sérieux en willen er geen zaak van maken. Judith laat het er niet bij en gaat samen met haar vriendinnen van de leesclub Met Thrillende Vingers op onderzoek uit...
Het lezen van de titel doet je onmiddellijk aan Agatha Christie denken. De cover is net zoals haar boeken heel eenvoudig. Rood is de overwegende kleur en is samen met wit en zwart de kleuren die dikwijls bij een thriller of misdaadroman gebruikt worden. Het is een boek dat in het oog springt. De cover past perfect bij het verhaal : een boek dat in de inleverbus van de bibliotheek zit.
'De Christiemoorden' is opgebouwd uit kleine hoofdstukjes die verteld worden door de verschillende personages afgewisseld met cursief gedrukte stukjes die de gedachten van de moordenaar verwoorden.
Dominique Biebau schrijft heel beeldend en gebruikt opvallende personages waarbij hij hun karakters mooi in de verf zet :
Judith, de introverte bibliothecaris die heel gelukkig is wanneer ze in haar boekenwereld vertoeft.
Sien en Eline, de typische oude dametjes die in een klein dorp alles willen weten en smullen van nieuwe roddels en gebeurtenissen. In hun leesclub wordt er maar zelden een boek gelezen, het is eerder een roddelclub
Geoffrey, de jonge nieuwe collega van Judith die haar tegenpool is wat orde en netheid betreft.
Isabelle, de politieagente die de zaak ernstig neemt en ondanks dat haar Chef haar niet gelooft toch koppig doorzet.
Door zijn vlotte schrijfstijl leest dit boek als een trein.
Net zoals bij de boeken van Agatha Christie wordt de spanning doorheen het verhaal opgebouwd door de verschillende puzzelstukjes die de auteur geleidelijk aan vrijgeeft. Zo wordt de lezer geprikkeld om mee te zoeken naar de dader.
'De Christiemoorden' kan je niet zomaar een misdaadroman noemen. Door de nodige humor in de personages te leggen kan je het eerder een cosy crime noemen met een vleugje Agatha Christie.
'De Christiemoorden' is als het ware een ode aan de Queen of Crime. Tijd om die oude boeken van haar nog eens boven te halen.
Mijn verwachtingen waren dus hoog toen ik aan zijn nieuw boek 'De Christiemoorden' begon.
Mollendaal is een rustig dorpje waar iedereen elkaar kent. Er gebeurt zelden wat. Maar op een dag vindt de bibliothecaris, Judith, in de inleverbus van de bib een oud boek van Agatha Christie met een briefje. Ze hecht er niet veel aandacht aan, ze denkt aan een misplaatste grap. Maar wanneer het niet bij dit ene boek blijft en er misdrijven gebeuren die gelinkt kunnen worden aan de boeken, stapt ze naar de politie. Die nemen haar niet au sérieux en willen er geen zaak van maken. Judith laat het er niet bij en gaat samen met haar vriendinnen van de leesclub Met Thrillende Vingers op onderzoek uit...
Het lezen van de titel doet je onmiddellijk aan Agatha Christie denken. De cover is net zoals haar boeken heel eenvoudig. Rood is de overwegende kleur en is samen met wit en zwart de kleuren die dikwijls bij een thriller of misdaadroman gebruikt worden. Het is een boek dat in het oog springt. De cover past perfect bij het verhaal : een boek dat in de inleverbus van de bibliotheek zit.
'De Christiemoorden' is opgebouwd uit kleine hoofdstukjes die verteld worden door de verschillende personages afgewisseld met cursief gedrukte stukjes die de gedachten van de moordenaar verwoorden.
Dominique Biebau schrijft heel beeldend en gebruikt opvallende personages waarbij hij hun karakters mooi in de verf zet :
Judith, de introverte bibliothecaris die heel gelukkig is wanneer ze in haar boekenwereld vertoeft.
Sien en Eline, de typische oude dametjes die in een klein dorp alles willen weten en smullen van nieuwe roddels en gebeurtenissen. In hun leesclub wordt er maar zelden een boek gelezen, het is eerder een roddelclub
Geoffrey, de jonge nieuwe collega van Judith die haar tegenpool is wat orde en netheid betreft.
Isabelle, de politieagente die de zaak ernstig neemt en ondanks dat haar Chef haar niet gelooft toch koppig doorzet.
Door zijn vlotte schrijfstijl leest dit boek als een trein.
Net zoals bij de boeken van Agatha Christie wordt de spanning doorheen het verhaal opgebouwd door de verschillende puzzelstukjes die de auteur geleidelijk aan vrijgeeft. Zo wordt de lezer geprikkeld om mee te zoeken naar de dader.
'De Christiemoorden' kan je niet zomaar een misdaadroman noemen. Door de nodige humor in de personages te leggen kan je het eerder een cosy crime noemen met een vleugje Agatha Christie.
'De Christiemoorden' is als het ware een ode aan de Queen of Crime. Tijd om die oude boeken van haar nog eens boven te halen.
1
Reageer op deze recensie
