Een spannend doolhof!

'Doolhof van verraad' is het 22ste deel van de serie met hoofdinspecteur Rani Diaz, geschreven door Sterre Carron, de leading lady van de misdaadliteratuur uit Vlaanderen.

Het verhaal begint met een proloog waar we 20 jaar teruggaan in de tijd. Phoebe, Amy's beste vriendin, heeft ruzie met haar ex-vriend Kevin en wordt later dood teruggevonden. Alles wijst erop dat Kevin de dader is maar toch wordt hij vrijgesproken. Amy was de laatste die Phoebe aan de lijn had vlak voor ze stierf. Phoebe's geheim is ze nooit te weten gekomen maar van één ding is ze zeker : Kevin was de dader.
Twintig jaar later wordt Amy, die ondertussen rechercheur is, na pesterijen op het werk overgeplaatst naar het team van Rani Diaz. En net nu gebeurt er een brute moord op Sade, een tiener met Haïtiaanse roots. Doordat deze moord veel gelijkenissen vertoont met de moord van Phoebe, gaan de alarmbellen bij Amy onmiddellijk rinkelen. Ze is er vast van overtuigd dat de moordenaar na al die jaren terug is. Rani en haar team gaan niet onmiddellijk mee in haar gedachte. Heeft Amy gelijk of is er een copycat aan het werk of moet men eerder denken aan een racistische clan die sommige buurten in Mechelen terroriseert? Geen gemakkelijke klus voor de rechercheurs. Wanneer er dan nog slachtoffers vallen, lijkt het alsof Rani en haar team zich echt in een doolhof van verraad bevinden...

Op de cover van het boek zie je een oud vervallen huis waarin een mooie, oude trap staat. De verf bladert van de muren en er ligt puin op de grond. Het licht door het venster straalt mysterie uit. Het huis ademt geheimen uit. Nee, in deze plaats wil ik niet vertoeven.

Net zoals haar andere thrillers slaagt Sterre erin om haar lezer van bij het begin mee te nemen in het verhaal. Korte hoofdstukken, wisseling in tijd en perspectief zijn de ideale ingrediënten om de spanning op te drijven. De vlotte schrijfstijl pakt de lezer vast, je kan het boek nauwelijks aan de kant leggen. Thema's zoals pesterijen en racisme worden in dit boek aangekaart. 
De karakters van de personages worden goed uitgewerkt. We voelen hun ergernis, hun twijfel, hun angst, hun leed en verdriet. De personages Rani, Bert, Fien, Kia lijken na al die delen wel vrienden met me te worden. Nu het nieuwe personage Amy erbij komt, is het alsof we er een pittig figuur bij krijgen. Met Rani zou dit nog wel vonken kunnen geven. Toch gaat mijn sympathie nog altijd naar Bert uit. Hij slaagt erin om een komische noot aan de thrillers te geven en een lach op mijn gezicht te toveren.

Sterre, ik sta versteld aan welk tempo je schrijft, 2 boeken per jaar. En wat voor een boeken!! Hopelijk geraakt jouw inspiratieput nooit leeg want ik kijk al uit naar de volgende avonturen van Rani en haar team.