Lezersrecensie
Een hartverscheurende roman waarin liefde en hoop elkaar omarmen
‘De jongen die de vuurvliegjes volgde’ is het debuutroman van Aisha Hassan.
De familie van Lalloo woonde op het platteland maar konden nauwelijks de eindjes aan elkaar knopen. De oogst was al twee jaar mislukt daarom besloten ze om naar de bhatti te verhuizen. Ze hoopten opnieuw te beginnen met een nieuw huis en een nieuwe baan. Door in de steenfabriek te werken zouden ze hun schuld aan de batthi kunnen afbetalen en ergens anders heen kunnen gaan. Alleen hadden ze nooit gedacht dat hun lening nooit zou kunnen afbetaald worden. Ze waren gedoemd om hun hele leven lang te zwoegen voor de grote heren die hen als slaven behandelden. Wanneer Lalloo’s broer wordt vermoord, lukt Lalloo’s vader erin om Lalloo ongemerkt naar de stad te brengen. Hij wil dat Lalloo een ander leven krijgt, weg van de batthi. Zo werkt hij eerst in een autogarage en daarna als chauffeur bij een welgestelde familie. Hij spaart zijn loon en smeedt samen met zijn vriend Salman een plan om zijn ouders te bevrijden van hun schulden en het zware leven…
De auteur groeide op in Lahore, Pakistan waar haar verhaal zich ook afspeelt. Jaren geleden bezocht ze daar een steenfabriek en dit maakte zo’n grote indruk op haar. Met ‘De jongen die de vuurvliegjes volgde’ wou Aisha Hassan de verboden slavernij in de kijker zetten. Want niet alleen in de steenfabriek maar ook in andere branches bv de naaiateliers worden mensen en kinderen uitgebuit.
Het leven in de batthi wordt zo beeldend beschreven dat ik soms het gevoel had dat ik zelf de rode stof van mijn kleren moest schudden. Het deed me denken aan mijn kinderjaren toen we als 10-jarigen de steenbakkerij in de buurt bezochten alleen werden daar de arbeiders niet mishandeld of uitgebuit. Ook de karakters en de emoties van de personages worden heel goed beschreven. Af en toe kreeg ik wel een krop in de keel en moest ik een traantje wegpinken. Hoe hard kan het leven toch wel zijn. Onbegrijpelijk dat zelfs nu sommige mensen op die manier moeten leven.
De mooie cover past perfect bij het verhaal. Het gouden randje met de typische tekeningetjes geven je onmiddellijk een Pakistaans gevoel. Je ziet een jongen, waarschijnlijk Lalloo, die met uitgestrekte armen de vuurvliegjes wil vangen. De cover straalt hoop uit. En daar draait het boek allemaal om. De hoop om uit de handen van de opzichters te blijven, hoop om uit te batthi weg te geraken, hopen op een beter en gelukkiger leven.
‘De jongen die de vuurvliegjes volgde’ is een hartverscheurende roman waarin liefde en hoop elkaar omarmen.
De familie van Lalloo woonde op het platteland maar konden nauwelijks de eindjes aan elkaar knopen. De oogst was al twee jaar mislukt daarom besloten ze om naar de bhatti te verhuizen. Ze hoopten opnieuw te beginnen met een nieuw huis en een nieuwe baan. Door in de steenfabriek te werken zouden ze hun schuld aan de batthi kunnen afbetalen en ergens anders heen kunnen gaan. Alleen hadden ze nooit gedacht dat hun lening nooit zou kunnen afbetaald worden. Ze waren gedoemd om hun hele leven lang te zwoegen voor de grote heren die hen als slaven behandelden. Wanneer Lalloo’s broer wordt vermoord, lukt Lalloo’s vader erin om Lalloo ongemerkt naar de stad te brengen. Hij wil dat Lalloo een ander leven krijgt, weg van de batthi. Zo werkt hij eerst in een autogarage en daarna als chauffeur bij een welgestelde familie. Hij spaart zijn loon en smeedt samen met zijn vriend Salman een plan om zijn ouders te bevrijden van hun schulden en het zware leven…
De auteur groeide op in Lahore, Pakistan waar haar verhaal zich ook afspeelt. Jaren geleden bezocht ze daar een steenfabriek en dit maakte zo’n grote indruk op haar. Met ‘De jongen die de vuurvliegjes volgde’ wou Aisha Hassan de verboden slavernij in de kijker zetten. Want niet alleen in de steenfabriek maar ook in andere branches bv de naaiateliers worden mensen en kinderen uitgebuit.
Het leven in de batthi wordt zo beeldend beschreven dat ik soms het gevoel had dat ik zelf de rode stof van mijn kleren moest schudden. Het deed me denken aan mijn kinderjaren toen we als 10-jarigen de steenbakkerij in de buurt bezochten alleen werden daar de arbeiders niet mishandeld of uitgebuit. Ook de karakters en de emoties van de personages worden heel goed beschreven. Af en toe kreeg ik wel een krop in de keel en moest ik een traantje wegpinken. Hoe hard kan het leven toch wel zijn. Onbegrijpelijk dat zelfs nu sommige mensen op die manier moeten leven.
De mooie cover past perfect bij het verhaal. Het gouden randje met de typische tekeningetjes geven je onmiddellijk een Pakistaans gevoel. Je ziet een jongen, waarschijnlijk Lalloo, die met uitgestrekte armen de vuurvliegjes wil vangen. De cover straalt hoop uit. En daar draait het boek allemaal om. De hoop om uit de handen van de opzichters te blijven, hoop om uit te batthi weg te geraken, hopen op een beter en gelukkiger leven.
‘De jongen die de vuurvliegjes volgde’ is een hartverscheurende roman waarin liefde en hoop elkaar omarmen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Rita Leyman
Gesponsord
Is Liften naar de hemel van Lex Paleaux jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De nomade van Anya Niewierra jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Beladen huis van Christien Brinkgreve jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Het huis met de palm van Esther Verhoef jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is De verwarde cavia terug op kantoor van Paulien Cornelisse jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Is Meneer Putmans ziet het licht van Hendrik Groen jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!
Matthew’s vriend wordt door een stalker bedreigd. Als er meerdere moorden worden gepleegd, lijken deze met dezelfde stalker verband te houden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
