Een aanrader voor de donkere maanden

De roman is verdeeld in hoofdstukken waarin Lisette en Micheline afwisselend aan het woord komen. Beide personages schrijven in de ik-vorm. Dat is normaal gesproken niet mijn favoriete perspectief, maar ik moet bekennen dat het mij in dit boek niet heeft gestoord. Dat zegt wat mij betreft ook veel over de meeslepende wijze waarop deze auteur weet te vertellen. Beeldend kunnen schrijven is een grote kunst die Runyan zeker beheerst. De romantiek is aanwezig maar overheerst niet en is typisch Amerikaans en zal door velen een tikkeltje preuts worden genoemd.

Opmerkelijk is dat in het boek ook een aantal recepten zijn opgenomen van Franse delicatessen. Het is niet de eerste roman waaruit je ook kan koken of bakken, maar het is een grappig detail. Een punt van kritiek mijnerzijds is dat er scènes in het boek staan waar de geloofwaardigheid ten koste gaat van de behoefte om het verhaal extra spanning te geven. Maar ook dat wordt goed gemaakt door de kwaliteit van het schrijven.

Het boek heeft me toch positief kunnen verrassen. Het geeft een goede indruk van het Parijs in periodes waar ik nog niet veel van wist en de problemen van vrouwen die nog niet voor vol werden aangezien. Maar vooral is het een meeslepend verhaal dat velen zal aanspreken. Zet het gerust op je lijst als je een mooi boek zoekt voor de donkere maanden die gaan komen.