Lezersrecensie
Spannend tot de laatste bladzijde
Toen ik van de uitgeverij de vraag kreeg of ik Onzinkbaar wilde lezen om het boek te recenseren, aarzelde ik geen moment. Ik was positief verrast door het eerdere boek van Jenni L. Walsh en dit boek gaat dan ook nog eens over de Titanic en zijdelings over een passie voor de zee en voor taal, twee zaken die ook mijn hart hebben.
In het eerste hoofdstuk maak je kennis met Violet Jessop, een van de hoofdpersonen van het boek. Zij is personeelslid op de Titanic, namelijk hofmeesteres. Ook maak je spelenderwijs kennis met diverse mensen die ingescheept zijn op de Titanic, waaronder ook mensen die echt bestaan hebben, zoals de bekende Isidor en Ida Straus. Een boeiend detail.
In het tweede hoofdstuk maak je kennis met Daphne, die in 1942 gevraagd wordt om deel uit te maken van de Franse geheime dienst. Ondertussen wil ze ook indruk maken op haar vader, een beroemdheid met wie ze nooit echt een hechte band heeft gehad.
Het begin van het verhaal leest wat fatalistisch weg, omdat we allemaal weten wat er met de Titanic is gebeurd. Ergens voelt het alsof je machteloos aan de zijlijn staat te schreeuwen, bijvoorbeeld wanneer er een reddingssloep met veel te weinig mensen te water wordt gelaten. Op dat moment beseften de passagiers nog niet wat er stond te gebeuren. Tegelijkertijd is Violet een echte aanpakker, waardoor je al snel weer meegesleept wordt met de rest van het verhaal. Naast de scheepsramp van de Titanic lees je ook meer over een aantal andere scheepsrampen.
Het gedeelte van Daphne speelt zich in Frankrijk af en voor een deel ook in een streek waar ik op vakantie ben geweest. De details van het dialect en de stadjes zijn dan extra leuk.
Het mooie aan de boeken van Jenni L. Walsh is dat zij sterke personages neer weet te zetten, waardoor je gedurende het boek echt bewondering krijgt voor de moed en het doorzettingsvermogen van deze vrouwen. Er gebeurt heel wat in het boek en daardoor blijft het tot op de laatste bladzijde spannend, met name het verhaal van Daphne. Een van de redenen waarom Jenni L. Walsh zelf is gaan schrijven, is omdat ze in veel romans diepgang miste. Dat is iets wat haar boeken zeker wel hebben.
In het eerste hoofdstuk maak je kennis met Violet Jessop, een van de hoofdpersonen van het boek. Zij is personeelslid op de Titanic, namelijk hofmeesteres. Ook maak je spelenderwijs kennis met diverse mensen die ingescheept zijn op de Titanic, waaronder ook mensen die echt bestaan hebben, zoals de bekende Isidor en Ida Straus. Een boeiend detail.
In het tweede hoofdstuk maak je kennis met Daphne, die in 1942 gevraagd wordt om deel uit te maken van de Franse geheime dienst. Ondertussen wil ze ook indruk maken op haar vader, een beroemdheid met wie ze nooit echt een hechte band heeft gehad.
Het begin van het verhaal leest wat fatalistisch weg, omdat we allemaal weten wat er met de Titanic is gebeurd. Ergens voelt het alsof je machteloos aan de zijlijn staat te schreeuwen, bijvoorbeeld wanneer er een reddingssloep met veel te weinig mensen te water wordt gelaten. Op dat moment beseften de passagiers nog niet wat er stond te gebeuren. Tegelijkertijd is Violet een echte aanpakker, waardoor je al snel weer meegesleept wordt met de rest van het verhaal. Naast de scheepsramp van de Titanic lees je ook meer over een aantal andere scheepsrampen.
Het gedeelte van Daphne speelt zich in Frankrijk af en voor een deel ook in een streek waar ik op vakantie ben geweest. De details van het dialect en de stadjes zijn dan extra leuk.
Het mooie aan de boeken van Jenni L. Walsh is dat zij sterke personages neer weet te zetten, waardoor je gedurende het boek echt bewondering krijgt voor de moed en het doorzettingsvermogen van deze vrouwen. Er gebeurt heel wat in het boek en daardoor blijft het tot op de laatste bladzijde spannend, met name het verhaal van Daphne. Een van de redenen waarom Jenni L. Walsh zelf is gaan schrijven, is omdat ze in veel romans diepgang miste. Dat is iets wat haar boeken zeker wel hebben.
1
Reageer op deze recensie
