Een verhaal met emotie

De kinderen van de rivier stond al enige tijd om mijn lijstje om te lezen. Deze zomer had ik er eindelijk de kans voor. De voorkant van het boek sprak mij aan en na het lezen van het achterkant van het boek werd ik meteen enthoustiast. Boeken die gaan over de periode 1939 hebben meteen mijn aandacht , maar toch moet ik de degene teleurstellen die de verwachten dat de Tweede Wereldoorlog aandacht krijgt in de boek. Dit is namelijk niet het geval. Desalnietemin heb ik mij vermaakt met dit boek.

Dit boek wordt verteld vanuit twee perspectieven Avery Stafford en Rill. Deze twee perspectieven wisselen elkaar gedurende dit boek af. De schrijfstijl die schrijver Lisa Wingate hanteert is fijn om te lezen. Het einde van het boek is wel beetje voorspelbaar maar benadrukt wel dat is het niet vanzelfsprekend is dat alle kinderen worden herenigd met hun broertjes of zusjes. Na het lezen van dit boek heeft mij er toe aangezet om op het internet verder te zoeken naar Georgia Tann, degene die deze ''adoptie'' verzorgd. Het is wreed om te weten dat zo iets op de wereld is gebeurt. Het verhaal speelt zeker om op je emotie. Dat maakt het dan ook mooi verhaal om te lezen.