Een realistisch, intens verhaal!

De nachtmerrie voor iedereen die in het onderwijs werkt: een schietpartij op school. Je vreest op dat moment voor je eigen leven, maar tegelijkertijd ook voor dat van je leerlingen. Er is geen kant waar je op kunt, geen uitweg te vinden. Het voelt als een kat-en-muisspel waarin elke seconde telt. Je wil schreeuwen. Je wil bewegen. Maar je mag geen geluid maken. Elke ademhaling klinkt te luid, elk geluid is er één te veel.

Dit is een veelbesproken onderwerp wat we voornamelijk horen vanuit Amerika. Het is afschuwelijk, maar ik was wel erg benieuwd hoe zo’n verhaal vorm zou krijgen in ons eigen land. Zou het gaan om een gepeste leerling die wraak wil nemen op zijn klasgenoten, of is er meer aan de hand?

Het boek is opgedeeld in drie delen en laat ons uitgebreid kennismaken met o.a. de drie belangrijkste perspectieven, waaronder Danny die verantwoordelijk is voor de aanval. Het beeld dat we van hem krijgen gaat jaren terug, wat ik dan ook een krachtig element vind aan het boek. Degene waarvoor je tijdens de aanval een afkeer voelt, krijgt hierdoor een gezicht. Een kwetsbaar, menselijk gezicht. Het voegt extra diepte toe aan het verhaal en zorgt ervoor dat je niet alleen toekijkt, maar ook meevoelt, meedenkt en soms worstelt met je eigen emoties. Het laat je voelen dat de grens tussen goed en slecht soms ingewikkelder ligt dan je in eerste instantie denkt.

In het eerste deel (p. 1 – 125) vindt de afschuwelijke situatie plaats. Ik vond het prettig om niet onnodig in spanning gehouden te worden, omdat je uiteraard al vanaf het begin weet waar het verhaal naartoe werkt: de schietpartij op een middelbare school. Tegelijkertijd vroeg ik me af wat er nog allemaal stond te gebeuren en of het verhaal zijn greep op me zou weten te behouden tot de laatste bladzijde. Ik kan zeggen: dat deed het. Want wanneer zoiets gebeurt, stopt het niet zodra de dader is gepakt. Dan begint het pas echt. Hoe ga je verder na zo’n traumatische dag? Hoe leef je met het besef dat je niet iedereen hebt kunnen redden? En het meest pijnlijke: waarom?

In het tweede en derde deel krijg je dan de antwoorden op die vragen, zo ook wie Danny heeft aangezet tot dit alles, want niet vaak komt zoiets voort uit één persoon alleen. Het is eerder een resultaat van een persoon of een groep die misbruik maakt van iemands kwetsbaarheid. Dit is een wereld zo groot, dat elk klein detail telt en je meesleept in een bedrieglijke situatie. In eerdere recensies las ik wel dat het plot voor hen vergezocht was, maar ik vind het juist wel iets realistisch hebben. Het laat zien hoe slim zo’n persoon kan zijn.

Kortom, Ingrid Oonincx deinst niet weg voor moeilijke onderwerpen en gaat de diepere, donkere lagen van een verhaal aan. Ze verwerkt maatschappelijke thema’s, zoals: extreemrechts, racisme en de manipulatie van kwetsbare jongeren via het dark web. Dat vind ik knap – en eerlijk gezegd ook erg moedig – in een tijd waarin zulke thema’s gevoeliger liggen dan ooit. Het resultaat is een meeslepend, rauw en realistisch verhaal dat je niet zomaar loslaat. Het is immers zo intens om zoiets te beleven aan de hand van een verhaal, laat staan in het echt.. Ik raad dit boek dan ook absoluut aan, maar denk even na of het een verhaal is waarin jij je comfortabel genoeg voelt om het te lezen!

Rating: 4,5/5.