Een aanrader van een vervolg

De heksenval is het tweede deel in de serie De tovenaars van Ooit. Cressida Cowell kennen we van Hoe tem je een draak, maar ze heeft zich met deze serie ook gewaagd op het gebied van tovenaars en heksen.

Logischerwijs gaat het verhaal verder waar het gebleven was. Xar en Wens slaan de handen opnieuw ineen als ze heksen met hun duistere magie willen verdrijven. Mocht je dat niet precies meer weten, dan worden de personages Wens en Xar kort aan je voorgesteld en lees je in het proloog wat het grondbeginsel was van het avontuur van de twee. Een samenvatting van het eerste deel is het zeker niet, je kunt dan ook niet volstaan met het lezen van het proloog als je niet (meer) weet wat er in De tovenaars van Ooit gebeurde. Het zijn ook niet twee los te lezen delen, je moet dus echt beginnen bij het begin.

Laat ik ook beginnen bij het begin. De omslag. Dat is het eerste wat we zien en het is haast jammer dat het boek alleen met de rug zichtbaar is als het in de kast staat. De gebonden hardcover heeft een papieren wikkel met glimmende zilveren letters en is erg mooi om te zien. Wens en Xar zijn glimmend afgedrukt op de matte en groene ondergrond. Hoewel het eerste deel uit de serie, De tovenaars van Ooit, een paarse omslag heeft met koperen letters, past dit groene deel er erg goed bij. De magie licht op bij het bekijken van het boek.
Haal je de papieren wikkel weg, dan verhult de stoffen omslag niet veel bijzonders. Wel zijn de letters op de rug in glimmend blauw afgedrukt, wat weer heel goed past bij de blauwe binding en de binnenkant van het boek. En zo past alles erg goed bij elkaar, het boek is tot in de puntjes verzorgd.

Dat geldt ook voor de binnenkant van het boek. De opmaak van de rest van het boek is erg mooi. Cressida Cowell verzorgde zelf de illustraties. Soms is dit slechts een enkele tekening, dan weer beslaat een illustratie een volledige pagina. Sommige delen zijn opgemaakt alsof we in een oud boek lezen. De illustraties zijn allemaal getekend, waarbij alleen gebruik is gemaakt van de kleur grijs. Op enkele plekken in het boek zijn de bladzijden volledig grijs en zijn de tekeningen en letters afgedrukt in het wit. De kleuren grijs en wit maken het tot een rustig geheel, maar nergens is het boek saai door de gedetailleerde tekeningen. Naast het gebruik van tekeningen wordt er ook gespeeld met lettergroottes en -types, waardoor het boek extra aansprekend is.

Dan de verhaallijn. Was ik over het eerste deel nog sceptisch over de verhaallijn (enerzijds spannend, maar magie leek ook de oplossing voor elk probleem), over De heksenval ben ik meer te spreken. Met minder voor de hand liggende keuzes en oplossingen is het verhaal een grotere verrassing. De magie in het verhaal wordt minder te pas en te onpas gebruikt en verloopt veel natuurlijker.
De bestaande karakters in de verhaallijn zijn na zo'n eerste deel al aardig vertrouwd. Gelukkig komen we in dit tweede deel van De tovenaars van Ooit weer wat meer over ze te weten. Hoe het komt dat Wens als krijger toch magische krachten heeft bijvoorbeeld en hoe het komt dat Koningin Sychorax, Wens' moeder, zo'n ijskoud persoon is bijvoorbeeld. Het evenwicht tussen vertrouwd en vernieuwend is precies goed.
Naast de vertrouwde personages worden er in De heksenval een aantal nieuwe figuren toegevoegd, met elk hun eigen rol. Ze hebben allemaal iets bijzonders, geheime krachten of eigenaardige kenmerken. Het aantal nieuwe gezichten is niet heel uitgebreid, maar voldoende om het verfrissend te maken en precies genoeg om niet te verzanden in een reeks ingewikkelde namen.

Ondanks dat het boek met bijna 400 pagina's behoorlijk dik is, maken de verschillende lettertypes en de illustraties het tot een boeiend geheel en kost het geen moeite om door het boek heen te komen. De heksenval is sprankelend door de onverwachtse wendingen, het magische karakter en de erg mooie opmaak van het boek. Dit tweede deel was een nog groter plezier om te lezen en is een aanrader voor jonge magiërs en krijgers in de dop.