Dörte Hansen - Het Oude land

Het Oude Land/Altes Land is het fruitteeltgebied langs de zuidelijke oever van de Elbe, vlak onder Hamburg. Sinds eeuwen wordt het land bewoond door boeren, met een karakter zo knoestig als hun fruitbomen. Ze wonen met hun gezinnen in grote, overgeërfde vakwerkboerderijen.
Het is in de winter van 1944/‘45, het vriest 20 graden, als op het erf van Ida Eckhoff vluchtelingen verschijnen die om onderdak vragen: Hildegard von Kamcke en haar dochtertje van vijf, Vera. Ze zijn het oorlogsgeweld door het Rode Leger in hun thuisland Oost-Pruisen ontvlucht. Ze krijgen een slaapplaats op de deel toegewezen en Hildegard is niet van plan nog verder te trekken. De twee vrouwen, beiden wilskrachtig en koppig, verkeren jaren in staat van oorlog met elkaar tot aan de zelfgekozen dood van Ida. Vera groeit op, Hildegard neemt Ida’s in de oorlog beschadigde zoon Karl tot man, laat later hem en Vera in de steek om te trouwen met een man met status. Vele jaren later, Vera is dan ongeveer zeventig, staat er opnieuw een vluchtelinge op het erf, Anne met haar zoontje Leon van vier aan de hand. Anne is Vera’s nicht, die een mislukte relatie in de stad ontvlucht. Zij trekt bij Vera in; twee eenzelvige, zelfstandige en koppige vrouwen die elkaar moeten zien te vinden.

Er zijn verschillende thema’s in het boek te vinden: familiebanden, en niet per se de nauwste; het ruwe, vertraagde plattelandsleven versus het drukke stadsleven; het verleden en hoe dat verleden mensen tekent; de geleidelijke vermenging van boeren en stedelingen (de laatsten zoeken de onbedorvenheid van het Oude Land) en de fricties die dat geeft. Hansens hanteert een droge, no-nonsense stijl, die ik mooi vind. Ze legt weinig uit; personages, situaties, emoties moeten uit de handeling duidelijk worden. Het effect is krachtig en indringend. Mooi boek!