Gilles van der Loo - Dorp

Gilles van der Loo - Dorp

Dit is een klein, maar fijn boek waarin weinig woorden een grote zeggingskracht hebben. Ook het verhaal is klein: een dijkdorp waar we niet buiten komen, een weduwnaar, een klein meisje en… een ijsvogel. Met name de laatste is intrigerend. De ijsvogel opent het verhaal met te vertellen hoe de jongen Melchior in zijn blikveld komt. Hij zal hem de rest van zijn leven blijven volgen, observeren en zijn gedragingen interpreteren. Zelfs probeert de vogel op sommige momenten de jongen te beïnvloeden. Het tweede perspectief is Melchior. In zijn vroege jeugd is er iets gebeurd - en de ijsvogel was getuige - dat hem tot de eenzelvige, zwijgzame, norse man maakte in zijn volwassenheid. Totdat een jaar na het overlijden van zijn vrouw de zesjarige Adá opduikt in zijn moestuin. Zij is afgedwaald van haar moeder Sunny bij de bushalte, omdat ze een ijsvogel zag en deze probeerde te volgen. Melchior vindt de moeder en als blijkt dat zij op dat moment nergens naar toe kunnen, brengt Melchior ze onder in zijn schuurtje. Net als Melchior heeft ook de moeder een geschiedenis. Bij stukjes en beetjes worden beide geschiedenissen ontrafeld, waarbij de aandacht van de ijsvogel nu ook op Sunny en Adá is gericht.

Bijzonder vind ik hoe van der Loo aannemelijk maakt dat de ijsvogel meer en meer leert begrijpen van de mensen en hun taal. Het kan natuurlijk niet en ook de leeftijd die hij bereikt kan feitelijk niet. Uit pure nieuwsgierigheid vond ik op internet dat een ijsvogel gemiddeld 2 jaar wordt, met een uitzonderlijke uitschieter van één geval van een vogel die 21 jaar werd. Maar het doet er niet toe. De ijsvogel als personage in een roman is uniek en hij is de lezer sympathiek. Ik vloog graag met hem mee.