Hillary Clinton en Louise Penny - Staat van terreur

Over een thriller is het moeilijk schrijven vanwege het gevaar van teveel weggeven, maar ik probeer het. De verhaallijn is de volgende: er is een presidentswisseling geweest en de U.S. moet zien te herstellen van de periode Dunn en te repareren wat deze aan schade heeft nagelaten. Het ergste is dat onder Dunns bewind en met zijn toestemming de gevaarlijkste terrorist uit het Oosten is vrijgelaten. Deze beraamt een serie brute aanslagen, waarvan er al in het begin van het verhaal enkele plaatsvinden in Europese steden. Maar deze blijken slechts afleidingen van het grote werk dat nog moet komen. De door de nieuwe president, Douglas Williams, benoemde staatssecretaris Ellen Adams komt voor de taak te staan om te trachten de laatste, drievoudige aanslag op Amerikaanse bodem te localiseren en te verhinderen. Ze wordt hierin bijgestaan door haar vriendin en raadgeefster Betsy Jameson, haar dochter Katherine (die haar media imperium heeft overgenomen), haar zoon Gil (journalist) en meer vertrouwelingen.

Dit is zonder twijfel een spannende, politieke thriller, en goed geschreven. De samenwerking tussen de Amerikaanse politica Hillary Clinton - die de politieke bagage heeft voor o.a. intriges, verraad, spionage/contra-spionage - en Louise Penny - de Canadese schrijfster die met de succesvolle meerdelige serie over Inspector Gamache bewezen heeft dat ze kan schrijven - is vruchtbaar gebleken. Overduidelijk zijn naar mijn mening de gelijkenissen met Donald Trump en Vladimir Poetin, in het verhaal resp. Eric Dunn en Maxim Ivanov. Ik kan me daarom niet aan de indruk onttrekken dat dit boek voor Hillary een afrekening is, een wraakneming op haar onverwacht misgelopen presidentschap in het voordeel van Trump. De fictievorm leent zich hier prima voor. Maar soms ligt het er naar mijn smaak te dik bovenop. Ook het treffen met het Russische staatshoofd Ivanov vind ik teleurstellend ‘plat’, te makkelijk. Maar verder leest het als een trein en volgen de ingenieuze wendingen elkaar in snel tempo op.

De vriendelijke schrijfstijl van Louise Penny - daarvoor moet je haar Gamache-serie kennen - blijft van A-Z merkbaar. Vriendelijk, ondanks de brute en gruwelijke misdaden die ze altijd bedenkt en beschrijft. Familie, vriendschap en liefde zijn de ingrediënten die bij Penny altijd voelbaar blijven, ook weer in dit boek.