Carolijn Visser - Zeeuws geluk

Visser, geboren Zeeuwse (Middelburg), gaat terug naar haar geboortegrond om vanuit een veranderd perspectief naar de provincie te kijken waar ze opgroeide. Via de Stichting voor Regionale Zorgverlening (SVRZ) verblijft ze met dat doel in verschillende zorginstellingen. De bewoners weten veel uit zichzelf te vertellen, maar Carolijn Visser stelt ook vragen terwijl ze meedraait in de dagprogramma’s. Dementerenden in gradaties, weduwen, weduwnaars, hoogbejaard of gewoon oud, geboren Zeeuwen of door huwelijk komend van elders, voor alle bewoners ligt het verleden dichtbij. Ze komt ouders tegen van vroegere klasgenoten, de laatste soms in persoon als ze hun familie komen bezoeken. De lezer steekt veel op over het strenge geloof, de watersnoden, de oorlog, de Duitse badgasten, de klederdracht, de dorpen en de levendige cafe’s van toen.

Toen ik het boek uit had, had ik een goed beeld gekregen van een unieke provincie met een rijk verleden. Als je veel in Zeeland komt of er woont geeft het boek prachtige achtergrondinformatie. Carolijn Visser schrijft vlot en levendig, al is het steeds verhuizen naar een nieuwe instelling met nieuwe bewoners en nieuwe kennismakingen ook soms wat veel en verwarrend. Het leukst vond ik zelf de stukken waar ze schrijft over haar jeugd, haar ouders, haar school, haar vrienden.