Robbert Welagen - Raam, sleutel

Nadat ik het boek had dichtgeslagen, moest ik een paar minuten laten inwerken wat ik gelezen had. Het verhaal is in de grond simpel en rechtlijnig, de uitwerking geraffineerd gelaagd.

Debuterend schrijfster Karlijn Spichter wordt bij haar thuis geïnterviewd over haar boek door programmamaakster Hanna. Het interview zal worden uitgezonden op tv. Er is een klik tussen de twee. Bij het afscheid brengen onschuldige voorvallen een keten aan dramatische gebeurtenissen teweeg. Onschuldig: door het open raam valt de voordeur in het slot, de sleutels zijn binnen, Karlijn belt haar vriend Arne op zijn werk met de mobiel van de buurvrouw. Dramatisch: op de fiets onderweg naar Karlijn, die hem tegemoet loopt, verongelukt Arne. Karlijns complexe helingsproces vanuit de diepten van rouw, verdriet en schuldgevoel, loopt parallel aan haar gevoelens voor Hanna, die beantwoord worden. Karlijn gaat Hanna steeds meer zien als medeplichtige aan Arnes dood en probeert op bijzondere wijze hun beider verhaal te ‘herschrijven’.

Het inhoudelijke thema van Karlijns debuut, namelijk “hoe kleine gebeurtenissen, terloops en onopgemerkt, onvoorziene gevolgen kunnen hebben”, achterhaalt haar dus in de werkelijkheid. Ik vind het een fijn detail. Niet ongewoon voor een schrijver/schrijfster, fictief of in werkelijkheid, spelen boeken en literatuur een grote rol in het verhaal. Robbert Welagen is goed op de hoogte, ook van vrouwenliteratuur. Hoe hij als man de liefde beschrijft tussen Karlijn en Hanna is inlevend en overtuigend. Zoals in al zijn boeken is de toon ingehouden, de taal minutieus filmisch en kaal. Soms té kaal, waardoor de sfeer iets raadselachtigs kan krijgen. Maar niet onaangenaam. Prachtig boek.