Dun laagje vernis over de ruwe werkelijkheid

Wat als iedereen plotseling blind wordt? Saramago schetst een wereld waarin iedereen blind is. paniek breekt uit als de blindheid besmettelijk blijkt. De overheid dwingt alle blinden in quarantaine. In een oud gekkenhuis ontstaat een nieuwe maatschappij met nieuwe regels, veelal het recht van de sterkste. De sterken pikken het voedsel van de armen en dwingen hen daarvoor te betalen. Eerste met hun kostbaarheden, later dwingen ze de vrouwen ook te betalen met hun lichaam.

Uiteindelijk volgt er een opstand en breken de blinden uit het gekkenhuis..........om te constateren dat de hele wereld blind is geworden. De maatschappij zoals wij die kennen is ingestort. Geen elektriciteit of stromend water. groepen blinden zwerven rond op zoek naar voedsel.

Saramago laat op prachtige wijze zien hoe onze maatschappij slechts een dun laagje vernis is over de beestachtigheid die in ons allen schuilt.
Buitengewoon indrukwekkend.

Ik zie bij veel recensies dat lezers zich storen aan de schrijfstijl van Saramago. Veel directe rede, slechts gescheiden door komma's. Mij stoorde het niet, nou ja, misschien de eerste paar bladzijdes.Daarna ben je eraan gewend en zit je steeds midden in de dialoog.