Lezersrecensie
De kleuren van het donker: Een hartverscheurende zoektocht naar liefde, verlies en gerechtigheid
Titel: De kleuren van het donker
Oorspronkelijke titel : All the Colors of the Dark
Auteur: Chris Whitaker
Uitgeverij: Uitgeverij Luitingh - Sijthoff
Serie:/
Publicatiedatum: 10/04/2025
ISBN: 978 90 210 5344 8 (book)
Aantal bladzijden: 607
Vertaling uit het Engels door Sandra van den Ven
Met De kleuren van het donker levert Chris Whitaker een krachtige en sfeervolle roman. Dit verhaal verweeft op meesterlijke wijze thrillerelementen met een liefdesverhaal
Het speelt zich af in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, in Missouri, in de jaren zeventig. In de kleine gemeenschap Monta Clare wordt een jongen op brute wijze ontvoerd. Wat volgt is allesbehalve een klassiek misdaadverhaal.
Whitaker neemt je mee op een emotionele reis. vol trauma, hoop en onwankelbare loyaliteit. Zijn personages kruipen onder je huid en blijven je bij, zelfs nadat de laatste pagina hebt dichtgeslagen.
De sterke vertaling van Sandra van de Ven weet de rauwe schoonheid en tederheid van Whitakers taal perfect over te brengen.
Chris Whitaker is een Britse schrijver die bekend staat om zijn unieke mix van spanning, emoties en sterke personages. Geboren in Londen, op achttienjarige leeftijd werd hij tijdens een overval neergestoken voor zijn telefoon. Tijdens zijn herstel begon hij te schrijven, eerst als verwerking, later uit passie. Hij vervormde echte mensen tot fictieve personages en vond zo zijn stem als auteur. Hij heeft nadien tien jaar gewerkt effectenhandelaar op de Londense beurs, dat niet liep zoals hij verwachtten en begon als auteur.
In 2016 publiceerde hij zijn eerste roman, “Tall Oaks”, die werd bekroond met de prestigieuze CWA John Creasey New Blood Dagger. Met “All the Wicked Girls” brak hij internationaal door, en “We begin at the end” leverde hem wereldwijd lof op van lezers als critici. Zijn verhalen draaien vaak rond verlies, trauma, hoop en doorzettingsvermogen.
Zijn meest recente roman, “De kleuren van het donker” (“All the Colours of the Dark”), is inmiddels opgepikt door Universal Pictures voor een verfilming. Chris woont met zijn gezin in Hertfordshire, Engeland.
In het broeierige zuiden van Amerika, in het kleine dorpje Monta Clare, Missouri, verdwijnt in de zomer van 1975 een jongen. Joseph Macauley, die door iedereen Patch wordt genoemd, is pas tien jaar oud wanneer hij zomaar van de aardbodem lijkt te verdwijnen. In de totale duisternis van zijn schuilplaats raakt hij alles kwijt, behalve zijn felle wil om te overleven. Dan, uit het niets, voelt hij plots een hand in de zijne glijden. Het is Grace, een meisje dat ook gevangen zit. In die complete duisternis wordt haar stem zijn enige houvast, haar aanwezigheid zijn enige vorm van troost.
Wanneer Patch weet te ontsnappen, blijft Grace achter. Hij probeert de politie te vertellen over haar, maar niemand gelooft hem. Er is geen bewijs, geen spoor, geen enkel teken dat ze ooit bestaan heeft. Toch is Patch zeker van wat hij gehoord en gevoeld heeft. Hij weet dat ze echt was, en dat besef laat hem nooit meer los.
Jaren verstrijken. Patch groeit op met een missie die zijn hele leven zal bepalen, hij wil Grace terugvinden, koste wat het kost. Tegelijk worstelt hij met het trauma van wat hem is overkomen, met het gemis en met het gevoel dat niemand echt begrijpt wat hij heeft meegemaakt. De herinnering aan Grace verandert gaandeweg in iets groters, iets wat hem gaande houdt, zelfs als alles tegenzit.
Aan zijn zijde staat Saint Brown. Zij is zijn beste vriendin, misschien wel zijn enige. Saint is stoer, uitgesproken en getekend door haar eigen pijn. Ze is allesbehalve perfect, maar haar trouw aan Patch is onvoorwaardelijk. Terwijl Patch zich vastbijt in zijn zoektocht naar Grace, is het Saint die zich op iets anders stort: de man vinden die hen allebei heeft beschadigd. Ook zij wil rechtvaardigheid, op haar eigen manier.
De tijd tikt door. Decennia verstrijken. Wat begon als een kinderlijke obsessie groeit uit tot een levenslang verlangen. Ondertussen bouwt Saint haar eigen strijdlustige pad uit, met vallen en opstaan. Wat hen bindt, is hun gedeelde verleden, hun woede en hun hoop.
“De kleuren van het donker” is meer dan alleen een thriller. Het is een verhaal over wat verlies met mensen doet. Over vriendschap, liefde, schuld en vergeving. Over hoe je verder moet als je iets meemaakt dat je voor altijd verandert. En vooral over vasthouden aan iets, of iemand, wanneer de wereld zegt dat je moet loslaten.
Eerlijk? Voor mij was het geen succes. Ik keek echt naar uit om dit boek te lezen. De cover was prachtig, de flaptekst intrigerend. Maar de leeservaring viel mij zwaar tegen. Het boek voelde als een wirwar van overbodige woorden. De auteur gebruikt enorm veel tekst om kleine dingen te beschrijven. Dat kan mooi zijn, maar hier werkte het gewoon niet. Ik moest mezelf erdoorheen worstelen. Pas rond pagina 250 vond ik enige samenhang in het verhaal.
Wat me stoorde waren de zeer korte hoofdstukken. Vaak bestaande uit twee pagina’s, waarvan de tweede pagina amper drie zinnen telde. Veel loze witruimte dus.
Het boek telt bijna 600 bladzijden, maar dat lijkt deels door die opvulling. Voor mijn gevoel had dit verhaal 200 pagina’s korter kunnen zijn en dan was het wellicht krachtiger geweest.
Daarnaast stond het woord thriller op de cover, met allerlei quotes die je spanning beloven. Helaas: ik heb nergens op het puntje van mijn stoel gezeten. Er zat spanning in, zeker, maar voor mij was dit eerder een spannende roman. Geen thriller die nagelbijtend is die je nachtrust kan verstoren.
Wat ik wél wil benadrukken, is dat de personages sterk worden neergezet. Ze leven, ze voelen écht. Saint in het bijzonder is een complex, gelaagd personage dat je raakt. Die emotionele diepgang is de redding van het boek.
Had ik dit niet voor een leesclub of uitgeverij gelezen, was ik waarschijnlijk gestopt na 150 pagina’s en was dit mijn eerste DNF-boek van 2025 geworden. Voor mij komt dit uit op twee sterren.
Dank je wel aan VBK België en Ilona's leesclub voor het vooruitleesexemplaar en de fijne boekbespreking, waarin de meningen verdeeld waren: twee kampen, één dat geraakt werden door het verhaal en één, zoals ik, die vooral worstelde
Oorspronkelijke titel : All the Colors of the Dark
Auteur: Chris Whitaker
Uitgeverij: Uitgeverij Luitingh - Sijthoff
Serie:/
Publicatiedatum: 10/04/2025
ISBN: 978 90 210 5344 8 (book)
Aantal bladzijden: 607
Vertaling uit het Engels door Sandra van den Ven
Met De kleuren van het donker levert Chris Whitaker een krachtige en sfeervolle roman. Dit verhaal verweeft op meesterlijke wijze thrillerelementen met een liefdesverhaal
Het speelt zich af in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, in Missouri, in de jaren zeventig. In de kleine gemeenschap Monta Clare wordt een jongen op brute wijze ontvoerd. Wat volgt is allesbehalve een klassiek misdaadverhaal.
Whitaker neemt je mee op een emotionele reis. vol trauma, hoop en onwankelbare loyaliteit. Zijn personages kruipen onder je huid en blijven je bij, zelfs nadat de laatste pagina hebt dichtgeslagen.
De sterke vertaling van Sandra van de Ven weet de rauwe schoonheid en tederheid van Whitakers taal perfect over te brengen.
Chris Whitaker is een Britse schrijver die bekend staat om zijn unieke mix van spanning, emoties en sterke personages. Geboren in Londen, op achttienjarige leeftijd werd hij tijdens een overval neergestoken voor zijn telefoon. Tijdens zijn herstel begon hij te schrijven, eerst als verwerking, later uit passie. Hij vervormde echte mensen tot fictieve personages en vond zo zijn stem als auteur. Hij heeft nadien tien jaar gewerkt effectenhandelaar op de Londense beurs, dat niet liep zoals hij verwachtten en begon als auteur.
In 2016 publiceerde hij zijn eerste roman, “Tall Oaks”, die werd bekroond met de prestigieuze CWA John Creasey New Blood Dagger. Met “All the Wicked Girls” brak hij internationaal door, en “We begin at the end” leverde hem wereldwijd lof op van lezers als critici. Zijn verhalen draaien vaak rond verlies, trauma, hoop en doorzettingsvermogen.
Zijn meest recente roman, “De kleuren van het donker” (“All the Colours of the Dark”), is inmiddels opgepikt door Universal Pictures voor een verfilming. Chris woont met zijn gezin in Hertfordshire, Engeland.
In het broeierige zuiden van Amerika, in het kleine dorpje Monta Clare, Missouri, verdwijnt in de zomer van 1975 een jongen. Joseph Macauley, die door iedereen Patch wordt genoemd, is pas tien jaar oud wanneer hij zomaar van de aardbodem lijkt te verdwijnen. In de totale duisternis van zijn schuilplaats raakt hij alles kwijt, behalve zijn felle wil om te overleven. Dan, uit het niets, voelt hij plots een hand in de zijne glijden. Het is Grace, een meisje dat ook gevangen zit. In die complete duisternis wordt haar stem zijn enige houvast, haar aanwezigheid zijn enige vorm van troost.
Wanneer Patch weet te ontsnappen, blijft Grace achter. Hij probeert de politie te vertellen over haar, maar niemand gelooft hem. Er is geen bewijs, geen spoor, geen enkel teken dat ze ooit bestaan heeft. Toch is Patch zeker van wat hij gehoord en gevoeld heeft. Hij weet dat ze echt was, en dat besef laat hem nooit meer los.
Jaren verstrijken. Patch groeit op met een missie die zijn hele leven zal bepalen, hij wil Grace terugvinden, koste wat het kost. Tegelijk worstelt hij met het trauma van wat hem is overkomen, met het gemis en met het gevoel dat niemand echt begrijpt wat hij heeft meegemaakt. De herinnering aan Grace verandert gaandeweg in iets groters, iets wat hem gaande houdt, zelfs als alles tegenzit.
Aan zijn zijde staat Saint Brown. Zij is zijn beste vriendin, misschien wel zijn enige. Saint is stoer, uitgesproken en getekend door haar eigen pijn. Ze is allesbehalve perfect, maar haar trouw aan Patch is onvoorwaardelijk. Terwijl Patch zich vastbijt in zijn zoektocht naar Grace, is het Saint die zich op iets anders stort: de man vinden die hen allebei heeft beschadigd. Ook zij wil rechtvaardigheid, op haar eigen manier.
De tijd tikt door. Decennia verstrijken. Wat begon als een kinderlijke obsessie groeit uit tot een levenslang verlangen. Ondertussen bouwt Saint haar eigen strijdlustige pad uit, met vallen en opstaan. Wat hen bindt, is hun gedeelde verleden, hun woede en hun hoop.
“De kleuren van het donker” is meer dan alleen een thriller. Het is een verhaal over wat verlies met mensen doet. Over vriendschap, liefde, schuld en vergeving. Over hoe je verder moet als je iets meemaakt dat je voor altijd verandert. En vooral over vasthouden aan iets, of iemand, wanneer de wereld zegt dat je moet loslaten.
Eerlijk? Voor mij was het geen succes. Ik keek echt naar uit om dit boek te lezen. De cover was prachtig, de flaptekst intrigerend. Maar de leeservaring viel mij zwaar tegen. Het boek voelde als een wirwar van overbodige woorden. De auteur gebruikt enorm veel tekst om kleine dingen te beschrijven. Dat kan mooi zijn, maar hier werkte het gewoon niet. Ik moest mezelf erdoorheen worstelen. Pas rond pagina 250 vond ik enige samenhang in het verhaal.
Wat me stoorde waren de zeer korte hoofdstukken. Vaak bestaande uit twee pagina’s, waarvan de tweede pagina amper drie zinnen telde. Veel loze witruimte dus.
Het boek telt bijna 600 bladzijden, maar dat lijkt deels door die opvulling. Voor mijn gevoel had dit verhaal 200 pagina’s korter kunnen zijn en dan was het wellicht krachtiger geweest.
Daarnaast stond het woord thriller op de cover, met allerlei quotes die je spanning beloven. Helaas: ik heb nergens op het puntje van mijn stoel gezeten. Er zat spanning in, zeker, maar voor mij was dit eerder een spannende roman. Geen thriller die nagelbijtend is die je nachtrust kan verstoren.
Wat ik wél wil benadrukken, is dat de personages sterk worden neergezet. Ze leven, ze voelen écht. Saint in het bijzonder is een complex, gelaagd personage dat je raakt. Die emotionele diepgang is de redding van het boek.
Had ik dit niet voor een leesclub of uitgeverij gelezen, was ik waarschijnlijk gestopt na 150 pagina’s en was dit mijn eerste DNF-boek van 2025 geworden. Voor mij komt dit uit op twee sterren.
Dank je wel aan VBK België en Ilona's leesclub voor het vooruitleesexemplaar en de fijne boekbespreking, waarin de meningen verdeeld waren: twee kampen, één dat geraakt werden door het verhaal en één, zoals ik, die vooral worstelde
2
Reageer op deze recensie
