Lezersrecensie
Waar woorden tekortschieten, spreekt papier
Titel: De vrouw op zolder
Oorspronkelijke titel : The woman Upstairs
Auteur: Freida McFadden
Uitgeverij: Labuitgevers
Serie:/
Publicatiedatum: 17/07/2025
ISBN: 978 90 325 2148 6 (e-book)
Aantal bladzijden: 297
Vertaling: Marije Willemsen
Het verhaal opent met een raadselachtige scène: een man redt een vrouw die ogenschijnlijk in nood verkeert, maar zijn hulp wordt volledig verkeerd geïnterpreteerd. In hetzelfde eethuis zit Sylvia, wachtend op een sollicitatiegesprek voor een baan als barkeeper in een louche bar. Wanneer de situatie escaleert, belandt er een kop koffie over haar enige nette blouse en lijkt ook haar laatste kans op werk verkeken.
Victoria had ooit alles, een carrière als verpleegkundig specialist, een liefdevolle echtgenoot, plannen voor een gezin. Nu is ze volledig afhankelijk, kan niet spreken of bewegen, maar Sylvia merkt al snel dat er meer achter die zwijgzaamheid schuilt. Wanneer Victoria haar subtiel leidt naar een verborgen dagboek, begint voor Sylvia een onheilspellende ontdekkingstocht. Want niets in dit huis is wat het lijkt, en stilte kan gevaarlijk zijn.
De Nederlandse vertaling is van de hand van Marije Willemsen en verschijnt bij Lab Uitgevers. Als trotse #McFadden-ambassadeur had ik het voorrecht het e-book al vóór verschijning te mogen lezen. Met dank aan @VBK België en in het bijzonder aan Christine voor het recensie-exemplaar.
Freida McFadden is het pseudoniem van een Amerikaanse arts, gespecialiseerd in hersenletsels. Ze gebruikt deze naam om haar medische werk te scheiden van haar schrijverschap. Haar achtergrond als arts sijpelt subtiel door in haar thrillers, waarin thema’s als geheugenverlies, manipulatie en psychologische druk vaak een centrale rol spelen.
Ze brak wereldwijd door met The Housemaid en The Perfect Son, maar ook eerdere titels zoals De vrouw op zolder vonden gretig aftrek bij thrillerliefhebbers. McFadden staat bekend om haar korte hoofdstukken, onverwachte wendingen en het meeslepende tempo waarin ze haar verhalen vertelt. Haar boeken zijn razend populair en worden in steeds meer talen vertaald, waarmee ze een vaste plek heeft veroverd in het psychologische thrillergenre.
De originele titel van dit boek is The Woman Upstairs, wat in het Nederlands werd vertaald als De vrouw op zolder. Die vertaling zorgt meteen voor een andere interpretatie en roept verwachtingen op die het verhaal bewust op scherp zetten. In werkelijkheid bevindt Victoria zich niet op zolder, maar op de bovenverdieping van het huis. Haar man Adam, een auteur die vaak afstandelijk overkomt, werkt net wél op zolder.
Door deze titel verwacht je als lezer dat er zich boven in het huis een geheim schuilt, of zelfs dat er nog een andere vrouw verborgen zit. Die suggestie zorgt ervoor dat je tijdens het lezen voortdurend alert blijft, op zoek naar wat zich daarboven echt afspeelt. De misleidende titel versterkt daarmee de psychologische spanning.
De cover draagt bij aan die sfeer van beklemming. Het beeld van een gesloten huis, in donkere tinten, roept een gevoel van isolatie en geheimen op. Subtiel maar doeltreffend, net als het verhaal zelf.
Victoria Barnett had het perfecte leven. Een succesvolle carrière als verpleegkundig specialist, een liefdevolle echtgenoot en plannen om hun huis in de buitenwijken te vullen met kinderen. Tot een ernstig ongeluk alles veranderde. Nu leeft ze afgezonderd op de bovenverdieping van haar huis, verlamd en sprakeloos, compleet afhankelijk van de zorg van anderen.
Sylvia is een jonge vrouw die haar leven nauwelijks op de rails weet te houden. Wanneer een sollicitatie mislukt en ze door een toevallige ontmoeting in contact komt met Victoria’s echtgenoot, krijgt ze onverwacht een nieuwe kans. Hij biedt haar een baan aan om voor zijn vrouw te zorgen. Zonder ervaring in de zorg maar met weinig andere opties, stemt Sylvia toe. Ze trekt in bij het koppel in een groot afgelegen huis waar de sfeer meteen beklemmend aanvoelt.
Wat begint als een eenvoudige zorgtaak verandert langzaam in een psychologisch spel. Sylvia merkt dat Victoria haar via blikken en subtiele signalen iets probeert duidelijk te maken. Ondertussen vervaagt haar professionele afstand tot Adam, en groeit er iets wat ze niet had voorzien. Wanneer Victoria haar de weg wijst naar een verborgen dagboek, komt Sylvia in een web van geheimen terecht dat haar hele wereld op zijn kop zet. In een huis waar niets is wat het lijkt, kan zelfs zwijgen dodelijk zijn.
Freida McFadden schrijft met een toegankelijke en razend vlotte pen. De hoofdstukken zijn kort en krachtig, wat uitnodigt om telkens nog eentje te lezen. Elk hoofdstuk wordt verteld in de ik-vorm, afwisselend vanuit drie perspectieven: Sylvia, Adam en Victoria. Deze wisseling zorgt ervoor dat je als lezer telkens een andere blik krijgt op de gebeurtenissen en de onderliggende spanningen.
De stijl is helder en to the point, zonder overdreven beschrijvingen. Toch weet McFadden met subtiele details en psychologische finesse een constante sfeer van wantrouwen op te bouwen. Je wordt voortdurend op het verkeerde been gezet en twijfelt aan alles wat je leest. Die onvoorspelbaarheid en het snelle verteltempo maken het boek haast onmogelijk om weg te leggen.
De drie centrale figuren in De vrouw op zolder zijn helder neergezet, elk met een eigen rol in het spanningsveld van het verhaal. Victoria Barnett, verlamd en volledig afhankelijk van zorg, lijkt op het eerste gezicht machteloos maar is al snel meer dan ze lijkt. Haar echtgenoot Adam, een ogenschijnlijk zorgzame man die zich terugtrekt op zolder om te schrijven, wekt voortdurend twijfel over zijn ware aard. Sylvia, de jonge vrouw die in deze situatie terechtkomt, groeit uit van buitenstaander tot iemand die diep in het web van geheimen wordt meegezogen. Hun onderlinge dynamiek is subtiel en broeierig, en houdt de lezer tot het einde in spanning.
Achter de muren van het stille huis speelt zich een verhaal af dat draait om manipulatie, afhankelijkheid, isolatie en machtsverhoudingen. De spanning schuilt niet in snelle actie of brute kracht, maar in wat onuitgesproken blijft. De lezer wordt uitgedaagd om te zoeken naar de waarheid tussen de regels door, terwijl vertrouwen steeds opnieuw wordt ondergraven. Stilte wordt een vorm van communicatie, en wat verzwegen wordt, is vaak dreigender dan wat wordt gezegd.
Hoewel ik een grote fan ben van Freida McFadden en telkens reikhalzend uitkijk naar haar nieuwe boeken, moet ik eerlijk zeggen dat De vrouw op zolder me iets minder wist te raken dan gehoopt. De sfeer is beklemmend en het verhaal leest vlot, maar het voelde voor mij meer als een psychologisch drama dan als een echte thriller waarbij je voortdurend op het puntje van je stoel zit.
Toch bleef ik nieuwsgierig en bleef ik doorlezen, vooral omdat ik het gevoel had dat er iets niet klopte. En jawel, de epiloog gooide alles nog eens stevig overhoop en gaf het verhaal toch die extra draai waar McFadden zo goed in is. Iedereen in het boek heeft zijn rol, en niets is zoals het lijkt.
Ik heb er zeker van genoten, al was het op een andere manier dan ik gewend ben van haar. Voor mij verdient dit boek een mooie drie en half sterren.
Oorspronkelijke titel : The woman Upstairs
Auteur: Freida McFadden
Uitgeverij: Labuitgevers
Serie:/
Publicatiedatum: 17/07/2025
ISBN: 978 90 325 2148 6 (e-book)
Aantal bladzijden: 297
Vertaling: Marije Willemsen
Het verhaal opent met een raadselachtige scène: een man redt een vrouw die ogenschijnlijk in nood verkeert, maar zijn hulp wordt volledig verkeerd geïnterpreteerd. In hetzelfde eethuis zit Sylvia, wachtend op een sollicitatiegesprek voor een baan als barkeeper in een louche bar. Wanneer de situatie escaleert, belandt er een kop koffie over haar enige nette blouse en lijkt ook haar laatste kans op werk verkeken.
Victoria had ooit alles, een carrière als verpleegkundig specialist, een liefdevolle echtgenoot, plannen voor een gezin. Nu is ze volledig afhankelijk, kan niet spreken of bewegen, maar Sylvia merkt al snel dat er meer achter die zwijgzaamheid schuilt. Wanneer Victoria haar subtiel leidt naar een verborgen dagboek, begint voor Sylvia een onheilspellende ontdekkingstocht. Want niets in dit huis is wat het lijkt, en stilte kan gevaarlijk zijn.
De Nederlandse vertaling is van de hand van Marije Willemsen en verschijnt bij Lab Uitgevers. Als trotse #McFadden-ambassadeur had ik het voorrecht het e-book al vóór verschijning te mogen lezen. Met dank aan @VBK België en in het bijzonder aan Christine voor het recensie-exemplaar.
Freida McFadden is het pseudoniem van een Amerikaanse arts, gespecialiseerd in hersenletsels. Ze gebruikt deze naam om haar medische werk te scheiden van haar schrijverschap. Haar achtergrond als arts sijpelt subtiel door in haar thrillers, waarin thema’s als geheugenverlies, manipulatie en psychologische druk vaak een centrale rol spelen.
Ze brak wereldwijd door met The Housemaid en The Perfect Son, maar ook eerdere titels zoals De vrouw op zolder vonden gretig aftrek bij thrillerliefhebbers. McFadden staat bekend om haar korte hoofdstukken, onverwachte wendingen en het meeslepende tempo waarin ze haar verhalen vertelt. Haar boeken zijn razend populair en worden in steeds meer talen vertaald, waarmee ze een vaste plek heeft veroverd in het psychologische thrillergenre.
De originele titel van dit boek is The Woman Upstairs, wat in het Nederlands werd vertaald als De vrouw op zolder. Die vertaling zorgt meteen voor een andere interpretatie en roept verwachtingen op die het verhaal bewust op scherp zetten. In werkelijkheid bevindt Victoria zich niet op zolder, maar op de bovenverdieping van het huis. Haar man Adam, een auteur die vaak afstandelijk overkomt, werkt net wél op zolder.
Door deze titel verwacht je als lezer dat er zich boven in het huis een geheim schuilt, of zelfs dat er nog een andere vrouw verborgen zit. Die suggestie zorgt ervoor dat je tijdens het lezen voortdurend alert blijft, op zoek naar wat zich daarboven echt afspeelt. De misleidende titel versterkt daarmee de psychologische spanning.
De cover draagt bij aan die sfeer van beklemming. Het beeld van een gesloten huis, in donkere tinten, roept een gevoel van isolatie en geheimen op. Subtiel maar doeltreffend, net als het verhaal zelf.
Victoria Barnett had het perfecte leven. Een succesvolle carrière als verpleegkundig specialist, een liefdevolle echtgenoot en plannen om hun huis in de buitenwijken te vullen met kinderen. Tot een ernstig ongeluk alles veranderde. Nu leeft ze afgezonderd op de bovenverdieping van haar huis, verlamd en sprakeloos, compleet afhankelijk van de zorg van anderen.
Sylvia is een jonge vrouw die haar leven nauwelijks op de rails weet te houden. Wanneer een sollicitatie mislukt en ze door een toevallige ontmoeting in contact komt met Victoria’s echtgenoot, krijgt ze onverwacht een nieuwe kans. Hij biedt haar een baan aan om voor zijn vrouw te zorgen. Zonder ervaring in de zorg maar met weinig andere opties, stemt Sylvia toe. Ze trekt in bij het koppel in een groot afgelegen huis waar de sfeer meteen beklemmend aanvoelt.
Wat begint als een eenvoudige zorgtaak verandert langzaam in een psychologisch spel. Sylvia merkt dat Victoria haar via blikken en subtiele signalen iets probeert duidelijk te maken. Ondertussen vervaagt haar professionele afstand tot Adam, en groeit er iets wat ze niet had voorzien. Wanneer Victoria haar de weg wijst naar een verborgen dagboek, komt Sylvia in een web van geheimen terecht dat haar hele wereld op zijn kop zet. In een huis waar niets is wat het lijkt, kan zelfs zwijgen dodelijk zijn.
Freida McFadden schrijft met een toegankelijke en razend vlotte pen. De hoofdstukken zijn kort en krachtig, wat uitnodigt om telkens nog eentje te lezen. Elk hoofdstuk wordt verteld in de ik-vorm, afwisselend vanuit drie perspectieven: Sylvia, Adam en Victoria. Deze wisseling zorgt ervoor dat je als lezer telkens een andere blik krijgt op de gebeurtenissen en de onderliggende spanningen.
De stijl is helder en to the point, zonder overdreven beschrijvingen. Toch weet McFadden met subtiele details en psychologische finesse een constante sfeer van wantrouwen op te bouwen. Je wordt voortdurend op het verkeerde been gezet en twijfelt aan alles wat je leest. Die onvoorspelbaarheid en het snelle verteltempo maken het boek haast onmogelijk om weg te leggen.
De drie centrale figuren in De vrouw op zolder zijn helder neergezet, elk met een eigen rol in het spanningsveld van het verhaal. Victoria Barnett, verlamd en volledig afhankelijk van zorg, lijkt op het eerste gezicht machteloos maar is al snel meer dan ze lijkt. Haar echtgenoot Adam, een ogenschijnlijk zorgzame man die zich terugtrekt op zolder om te schrijven, wekt voortdurend twijfel over zijn ware aard. Sylvia, de jonge vrouw die in deze situatie terechtkomt, groeit uit van buitenstaander tot iemand die diep in het web van geheimen wordt meegezogen. Hun onderlinge dynamiek is subtiel en broeierig, en houdt de lezer tot het einde in spanning.
Achter de muren van het stille huis speelt zich een verhaal af dat draait om manipulatie, afhankelijkheid, isolatie en machtsverhoudingen. De spanning schuilt niet in snelle actie of brute kracht, maar in wat onuitgesproken blijft. De lezer wordt uitgedaagd om te zoeken naar de waarheid tussen de regels door, terwijl vertrouwen steeds opnieuw wordt ondergraven. Stilte wordt een vorm van communicatie, en wat verzwegen wordt, is vaak dreigender dan wat wordt gezegd.
Hoewel ik een grote fan ben van Freida McFadden en telkens reikhalzend uitkijk naar haar nieuwe boeken, moet ik eerlijk zeggen dat De vrouw op zolder me iets minder wist te raken dan gehoopt. De sfeer is beklemmend en het verhaal leest vlot, maar het voelde voor mij meer als een psychologisch drama dan als een echte thriller waarbij je voortdurend op het puntje van je stoel zit.
Toch bleef ik nieuwsgierig en bleef ik doorlezen, vooral omdat ik het gevoel had dat er iets niet klopte. En jawel, de epiloog gooide alles nog eens stevig overhoop en gaf het verhaal toch die extra draai waar McFadden zo goed in is. Iedereen in het boek heeft zijn rol, en niets is zoals het lijkt.
Ik heb er zeker van genoten, al was het op een andere manier dan ik gewend ben van haar. Voor mij verdient dit boek een mooie drie en half sterren.
1
Reageer op deze recensie
