Freida McFadden, De crash: 1 – Shana: 0!

Titel: De crash
Oorspronkelijke titel : The crash
Auteur: Freida McFadden
Uitgeverij: LAB Uitgevers
Serie:/
Publicatiedatum: 4/11/2025
ISBN: 978 90 325 2105 9 (paperback)
Aantal bladzijden: 333
Vertaling; uit het Engels door Marie-Louise van Dongen

Mijn eigen TBR-drang werd nog maar eens beloond met dit boek (voor wie het niet kent: mijn onweerstaanbare drang om álles van mijn favoriete auteurs meteen te willen lezen). Zoals altijd bij McFadden dacht ik dat ik haar ondertussen wel doorhad… maar ook dit keer had ik het grandioos mis. Vanaf de eerste hoofdstukken voelde ik die typische spanning en onderliggende nervositeit waar ik zo van hou.
We volgen de zwangere, alleenstaande Tegan die het zwaar heeft: armoede, een zwangerschap die bijna op haar einde loopt en een constante druk die haar naar adem doet happen. De situatie dwingt haar om tijdelijk bij haar broer in te trekken. Maar dan komt er een aangekondigde sneeuwstorm… en vanaf dat moment lijkt niets nog veilig of voorspelbaar.
De Nederlandse vertaling is van de hand van Marie-Louise van Dongen en het boek is verschenen bij Lab Uitgevers. Als trotse #McFadden-ambassadeur had ik het voorrecht het e-book al vóór verschijning te mogen lezen. Met dank aan @VBK België, LAB Uitgevers en in het bijzonder aan Christine voor het leveren van het recensie-exemplaar.

De cover van “De crash” straalt vanaf het eerste moment dat typische McFadden-gevoel uit: eenvoudig, strak en toch meteen licht verontrustend. De donkere tinten geven een onderhuidse spanning mee, terwijl de subtiele details precies genoeg prijsgeven om je nieuwsgierig te maken. Het beeld roept vragen op nog voor je één bladzijde hebt gelezen.
De titel lijkt op het eerste gezicht rechttoe-rechtaan, maar tijdens het lezen merk je hoe gelaagd hij eigenlijk is. Wat begint als een simpel gegeven, een crash, blijkt uiteindelijk een symbool te zijn voor veel meer: voor verwarring, gebroken vertrouwen en een waarheid die pas veel later in elkaar klikt.

Freida McFadden heeft zichzelf opnieuw bewezen als dé koningin van toegankelijke, psychologisch slimme thrillers. Haar korte hoofdstukken, directe schrijfstijl en vermogen om lezers op het verkeerde been te zetten blijven indrukwekkend. Ze weet perfect wanneer ze moet vertragen, wanneer ze de spanning moet opdrijven en wanneer ze moet toeslaan. Niet voor niets ben ik zo’n trotse McFan ambassadeur.

Tegan is een jonge, alleenstaande vrouw die zwanger is en keihard moet werken om rond te komen. Ze staat er alleen voor en voelt zich voortdurend opgejaagd door haar situatie. De vader van haar kind is een rijke zakenman die koste wat kost wil vermijden dat hun relatie publiek wordt. Hij stuurt een tussenpersoon, Jackson, met een contract dat alles moet toedekken en Tegan het zwijgen moet opleggen.
De druk wordt haar te zwaar en wanneer ze zijn contract verscheurt, wil ze even ontsnappen aan alles. Ondanks de waarschuwingen voor een naderende sneeuwstorm beslist ze om toch met de auto naar haar broer te rijden. Onderweg gaat het mis en Tegan belandt in een auto-ongeluk. Daarna wordt alles nog vreemder. Haar herinneringen kloppen niet, de verklaringen van anderen voelen tegenstrijdig en de mensen rondom haar lijken meer te verbergen dan te delen. De grens tussen waarheid en illusie vervaagt, en niemand lijkt nog te vertrouwen. Zelfs zijzelf niet. En dan volgt die typische McFadden-twist die je compleet onderuithaalt.

Tegan is een heel menselijk personage. Ze is onzeker, vaak zoekend en tegelijk zit er in haar meer veerkracht dan ze zelf beseft. Je voelt echt met haar mee omdat haar emoties zo herkenbaar en puur geschreven zijn. Haar verwarring, haar angst en haar kleine momenten van hoop komen allemaal geloofwaardig binnen.
De nevenpersonages zijn zo opgebouwd dat je niemand meteen kunt plaatsen. Ze doen vriendelijk, maar ergens klopt er telkens iets niet. Kleine trekjes, bepaalde blikken, reacties die nét te overdacht of juist te afstandelijk zijn. Daardoor ga je automatisch iedereen verdenken en blijf je met dat ongemakkelijke gevoel zitten dat er veel meer speelt dan wat je ziet.

De schrijfstijl van Freida McFadden ligt mij telkens opnieuw. Ze schrijft zo vlot dat je zonder het te beseffen hoofdstuk na hoofdstuk blijft verdergaan. Alles leest heerlijk makkelijk, maar tegelijk zit er altijd iets onderhuids in haar zinnen waardoor je alert blijft. De spanning bouwt ze heel geleidelijk op, zonder dat het zwaar wordt, en voor je het weet zit je helemaal in Tegan haar hoofd. Het tempo is hoog, maar nooit gehaast, en dat maakt dat dit boek echt zo’n typische “nog één hoofdstuk, en dan nog eentje…” thriller is.

In dit verhaal spelen vertrouwen en manipulatie een grote rol. Je voelt hoe snel de waarheid kan verschuiven als angst, onzekerheid en druk meespelen. Ook het thema van afhankelijkheid komt sterk naar voren, net zoals het gevoel dat je soms jezelf niet meer kunt vertrouwen. Alles samen geeft dit boek een sterke psychologische laag die goed past bij de sfeer van twijfel en dreiging.

Freida McFadden heeft me opnieuw volledig misleid. “De crash” is zo’n boek dat je helemaal opslorpt en je tot het laatste hoofdstuk laat twijfelen. Je zou denken dat je na al haar verschillende boeken stilaan haar patronen begint te kennen en het plot eindelijk eens juist gaat hebben, maar dit verhaal voelde vanaf het begin anders. Het opent rustiger, minder heftig, en focust eerst veel meer op Tegan haar situatie en emoties. Daardoor lees je op een zachtere manier, tot je plots merkt dat je tóch weer helemaal verkeerd zat.