Mooi opgebouwd en tof einde

Het boek start met Nathalie Underwood die vermoord en achtergelaten wordt in een moerasachtig gebied in Amerika door een man, verkleed als skelet. Ze moet deze persoon wel kennen, want ze ging vrijwillig met hem mee. Het enige dat ze nog net kon doen is een afgestreken lucifer van zijn ketting afnemen.

Aron Mulder woont reeds een vijftal jaar teruggetrokken in een bungalow in een vakantiepark. Zijn vrouw Nora werd vermoord, de dader werd nooit gevonden. Aron zelf werd een tijdlang als hoofdverdachte gezien maar werd onschuldig bevonden. Hun enige zoon Alexander verliet kort daarna Nederland en trok naar Amerika.
Hanna Vincennes wordt belast met het onderzoek naar de dader van de moord op Nathalie en laat nu net hoofdverdachte nummer één Alexander zijn.
Kan Aron zijn zoon helpen? Wil Alexander geholpen worden?

Het verhaal wordt afwisselend verteld tussen Aron en Hanna. Héél af en toe komt de dader aan het woord, waardoor je als lezer een inkijk krijgt vanuit het standpunt van de dader (die nog steeds niet bij naam genoemd wordt, al zal een aandachtige en meedenkende lezer al wel te weten kunnen komen hoe het in elkaar zit). Knap gedaan!
De manier waarop Aron en Hanna worden neergezet kan je als lezer echt ervaren waarmee ze worstelen en waarom ze bepaalde keuzes maken, keuzes die impact hebben op het vervolg.

Waarom ik dit boek echt de moeite waard vond om te lezen?
Het leest niet alleen vlot, maar is ook heel mooi opgebouwd. Maar waar ik echt helemaal fan van ben is het einde. Wat een manier om een verhaal te beëindigen, daar hou ik echt van.

Mooie kennismaking voor mij met de broers Heerma Van Voss.