Melancholisch en spannend verhaal over tot wat een ouder in staat is voor zijn kind.

De zilverweg neemt je vanaf de eerste pagina mee in de zoektocht van Lelle naar zijn verdwenen dochter Lina. De 17-jarige Lina verdween drie jaar geleden spoorloos, nadat haar vader Lelle haar had afgezet aan een bushalte. Ze stapte echter nooit op de bus. Zijn vrouw Anette geeft hem de schuld. Hij vlucht weg in de drank en zij in de medicijnen. Hun huwelijk houdt geen stand. Anette heeft ondertussen een nieuwe relatie en is overtuigd dat Lina niet meer leeft.

Reeds het derde jaar op rij, rijdt Lelle ‘s nachts obsessief, onder de middernachtzon, de Zilverweg af, op zoek naar zijn dochter. Hij rijdt naar elk uitgestorven dorpje of rijdt diep de bossen in om elk huis, hutje, bouwval, verlaten plaats of ruïne te onderzoeken. Tijdens zijn nachtelijke ritten passeren personages de revue die mogelijks nog eenzamer, emotioneel beschadigd of vervreemder zijn van de maatschappij dan hijzelf.

Ondertussen nemen Silje en haar tienerdochter Meja hun intrek in het huis van Torbjörn, niet ver van de woonplaats van Lelle. Silje is een alcoholverslaafde en labiele vrouw en fladdert van de ene naar de andere man, op zoek naar iemand die voor hen kan zorgen. Meja voelt zich alleen, verloren en hunkert naar de warmte van een echt gezin.

Het verhaal is op een vlotte, aangrijpende en suggestieve manier geschreven, met aandacht voor het landschap en de personages. Je voelt mee met Meja, die op zichzelf is aangewezen. Je voelt de wanhoop en pijn van Lelle, de vastberadenheid om Lina terug te vinden. Het verhaal is ook goed opgebouwd, je leert eerst Lelle kennen en daarna Meja en beide verhalen gaan om beurt verder tot ze elkaar tegenkomen.
Ook de plaats waar het verhaal zich afspeelt, het Noorden van Zweden komt mooi in het boek naar voor. In de zomer gaat de zon ‘s nachts niet helemaal onder, middernachtzon genaamd. Tijdens deze nachten rijdt Lelle ieder jaar rond.
“De mist hing boven het meer. Slingerde zich spookachtig om de blauwe sparren.”

De sfeer in het boek is eerder donker, rauw, soms hartverscheurend en geeft weer tot wat een ouder in staat is om voor zijn kind te doen. Het is een emotioneel verhaal van een vader die zijn kind kwijt is, een dochter die nooit haar vader heeft gekend, personages die buiten de maatschappij staan, hun eigen leven leiden en zoeken.