Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een verhaal wat je met een dubbel gevoel laat zitten.

Silvia van Gimst 17 maart 2018
In het boek 'De meisjes' van Emma Cline volgen we de hoofdpersoon Evie die na de scheiding van haar ouders stuurloos is. Ze maakt kennis met een groepje meiden die samen met hun 'leider' Russel op een Ranch leven en Evie sluit zich wat onzeker bij de commune aan. Ze wordt geaccepteerd en in het begin is het alles wat Evie er van verwacht tot ze zich langzaam maar zeker bewust wordt van steeds vaker verontrustende voorvalletjes. Als ze zich niet meer uit een penibele situatie weet te redden wordt ze naar haar vader gestuurd en in de tussentijd verandert het leven op de ranch. Evie keert uiteindelijk terug naar de commune en ontdekt dat de sfeer erg grimmig is geworden.
Emma Cline had met haar debuut roman een verrassende weg in kunnen slaan waar men had kunnen smullen. Heeft ze dit gedaan? Ja en nee.
Het boek is in eerste instantie een teleurstelling omdat het verhaal een regelrechte kopie is van de gebeurtenissen die zich in de 'jaren 60' rond de hele affaire met Charles Manson en zijn 'family' hebben afgespeeld. De leider, de ranch, zijn volgers en als climax de gruwelijke moorden. Het lijkt of de auteur niets meer heeft gedaan dan namen van de echte betrokkenen verandert en de focus gelegd op een jong meisje dat, naar mijn mijn mening, tot het einde toe iets té naïef is. Dit overgoten met een literair sausje waarvan het taalgebruik vanaf het eerste moment erg irriteert en niet past bij het onderwerp en het personage waar over geschreven wordt.
De hoop dat Emma Cline met een plottwist van je welste komt om zo het gevoel van bedrog teniet te doen blijft helaas achterwege.
Het boek toch in één ruk uitgelezen! Het onderwerp boeit en spreekt tot de verbeelding. Hoe kan een jong en naïef meisje zich zo mee laten slepen en een leider blindelings volgen? Zijn we niet allemaal jong en onzeker geweest. Wat had ik zelf in zo'n situatie gedaan? Overzie je op zo'n jonge leeftijd de gevolgen van je acties en ben je achteraf maar wat blij dat je er, niet eens door je eigen toedoen, op tijd uitgestapt bent.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Silvia van Gimst