Geloofwaardige thriller van hoog niveau

De moord op Doortje van Capel wordt nooit opgelost. In 1994 wordt ze op weerzinwekkende wijze om het leven gebracht, verminkt, overgoten met zoutzuur, en levend begraven. De dader wordt nooit gevonden en de zaak wordt een cold case en dan vergeten. Na twintig jaar trekken haar ouders, bij wijze van laatste strohalm, bij neuroloog Bert Koch aan de bel, hij zat bij Doortje in de klas. Hij weet niet wat hij haar ouders te bieden heeft maar besluit alles uit de kast te trekken om hen te helpen. Hij krijgt meer waar hij op gehoopt had. Als blijkt dat er in 2004 een moord is gepleegd die nooit aan de dood van Doortje is gelinkt, bijt hij zich vast in het onderzoek. Als er een derde moord volgt bevinden de hoofdpersonen zich weldra in de schimmige wereld van cybercriminaliteit, afpersing en identiteitsfraude. Lukt het Koch om samen met inspecteur Kuitert de moordenaar te pakken of blijft dit meedogenloze monster hen een stap voor?

Bij het openslaan van het boek stuit de lezer allereerst op een waslijst aan (hoofd)personen wat niet positief stemt. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, dit is het enige minpuntje aan het verhaal. Soms is de overdaad aan namen een struikelblok waardoor je de flow van het lezen kwijtraakt. Maar zogezegd is dit het enige minpunt dus gaan we snel verder.
In de proloog maken we direct kennis met de moordenaar waarmee de toon wordt gezet. De lezer weet dus al wie hij is en dat komt ten goede aan het kat en muis spel wat zich in de loop van het boek ontvouwt. In het ene hoofdstuk zien we de noeste arbeid van de politiemacht om te achterhalen wie deze schurk is en in een ander hoofdstuk krijgt de lezer inzage in de werkwijze van het monster achter de gruwelijke moorden. Hij plant zijn volgende zet en houdt nauwlettend de speurders op afstand in de gate. Deze twee perspectieven zijn prima op elkaar afgestemd en in redelijk korte, goed behapbare hoofdstukken ontvouwt het verhaal zich.
De spanning wordt goed opgebouwd en is vanaf het begin aanwezig. De psyche van de moordenaar is geloofwaardig en de strijd die hij met de speurders aangaat spannend tot het laatste moment. De details van de zaak worden, naar mate het verhaal vordert, een aantal keren herhaalt wat misschien voor het verhaal noodzakelijk is maar voor de lezer niet, dat had wellicht weggelaten kunnen worden. Niet heel storend maar het valt op. De schrijfstijl is toegankelijk, het verhaal in totaliteit geloofwaardigheid.
De verhaallijn van Zoutzuur gaat de diepte in en blijft zeker niet in oppervlakkigheden steken. De schrijver heeft overduidelijk verstand van zaken en levert een verhaal van hoog niveau af. Dit smaakt naar meer en zonder verder omhaal mag gezegd worden dat Zoutzuur een aanrader is.