Een vlot en spannend verhaal wat nergens in zakt.

In Drijfzand maken we kennis met Florian. Florian is vervreemd van zijn moeder en heeft kort daarvoor zijn vader op een verschrikkelijke manier verloren. Na een stage in het buitenland gaat hij met zijn vriendin Donna op vakantie, maar... Donna komt niet opdagen. Op het vliegveld ontmoet hij twee jonge mensen die hij, in een opwelling, vergezelt naar een bijzonder evenement. Florian ontdekt een nieuw leven en vergeet gaandeweg de mensen die hij thuis achterliet, met alle gevolgen van dien.

Het verhaal begint meteen erg vlot met gevatte humor en een pakkende schrijfstijl. Wat direct opvalt is dat de lezer het verhaal uit verschillende oogpunten meekrijgt wat het geheel een absolute meerwaarde geeft. Een verrassing waar de lezer niet op rekent. De schrijfster weet het voor elkaar te krijgen het verhaal nergens in te laten zakken. De gebeurtenissen volgens elkaar in een goed tempo op maar het verhaal blijft duidelijk en wordt nergens vaag of saai.

Direct al, aan het begin van het boek, is de stemming grimmig wat voor een goede binnenkomer zorgt. Verwachting en nieuwsgierigheid zijn gewekt. Deze worden beiden in volle tevredenheid bevredigd.

Het verhaal is geloofwaardig, spannend en op sommige punten zelfs herkenbaar. Dit maakt dat je door het boek heen vliegt als het ware. De duidelijke epiloog is een goede afsluiter voor dit verhaal.

De schrijfster vertelt erg mooi beeldend maar laat genoeg ruimte voor de lezer om zijn/haar eigen fantasie te gebruiken. Ook weet Bibi Boom het voor elkaar te krijgen om het verhaal prima voor de gekozen doelgroep te schrijven.

De hoofdpersonen in het boek worden duidelijk beschreven en als lezer word je heen en weer geslingerd tussen je eigen gevoelens van haat, medelijden en compassie voor hen. Of je op het spreekwoordelijk 'verkeerde been' wordt gezet is niet helemaal waar. Wel zou het zo maar kunnen dat je houding ten opzichte van de een of de ander verandert naar mate het verhaal zich ontvouwt en het einde in zicht komt.

Wat kleine puntjes van kritiek: In het begin van het verhaal is er nog wat spreektaal te bespeuren en gaat het eind (jammer genoeg) erg snel. Je zou kunnen zeggen dat de epiloog wat voor de hand liggend is maar de vraag is of dat anders had gemoeten. Nee, is daarop het antwoord.

De lezer slaat het boek dicht met een tevreden gevoel. Een 'feel good' verhaal wat ook voor de wat 'oudere' lezer de moeite waard is en voor de jongere generatie een aanrader.