De doden spreken

Philippe Boxho vertelt in meer dan dertig verhalen over zijn beroep, zijn passie. Hij beschrijft wat er met lichamen gebeurt na de dood, met verhalen over mummies en vliegen.

Hij blijft stilstaan bij een man die dacht te sterven door een enkel schot, maar nog leefde na het dertigste. Bij iemand die bij een poging tot ophanging stierf door een schedelfractuur. Bij een moordenaar die nooit alcohol had moeten drinken. En bij een vrouw die na haar dood nog zweette.

Na het lezen van dit boek zul je nooit meer op dezelfde manier naar een varken of naar een haardvuur kijken. Boxho nodigt ons uit om te lachen om de dood, voordat de dood naar ons glimlacht.

Dit boek stond al langer op mijn leeslijst en afgelopen week was het dan zover...

Boxho vertelt aan de hand van dertig verhalen wat hij zoal meemaakt op zijn werk. De zaken lopen nogal uiteen. Zo lees je onder andere over zelfdoding, moord en vreemde dingen die aan het lichaam gebeuren, terwijl diegene al overleden is.

Niet elk verhaal vond ik even interessant, maar je komt echter wel een heleboel educatieve dingen te weten. Het is dus zeker super informatief! Soms vond ik wel dat Boxho er nogal diep op inging en er heel wat extra stof bijhaalde, waardoor ik soms wat afdwaalde.

'De doden spreken' is zeker interessant als je dus meer over dode lichamen te weten wilt komen en natuurlijk als je nieuwsgierig bent over wat Boxho zoal aan vreemde zaken heeft meegemaakt.

De zaken zijn op een bepaalde manier toch luchtig omschreven, terwijl het tegelijkertijd ook weer schokkend en aangrijpend is.

Beoordeling: 3,5