Lezersrecensie
De helft van mij
Sara woont samen met haar vader en hond Spot in een klein dorp waar nooit iets gebeurt. Als Sara voor school een opdracht krijgt die haar dwingt te kijken naar het verlies van haar moeder en de leegte die zij heeft achtergelaten, wordt haar zorgvuldig opgebouwde alles-gaat-oké-houding volledig overhoopgegooid.
Sara komt terecht in een draaikolk van vragen, gemis, verdriet en woede. Ze voelt zich alleen en totaal onbegrepen. Er is één iemand door wie ze zich wel gezien voelt: Jen. Maar wat moet ze met al die verwarrende gevoelens die omhoogkomen?
In dit verhaal maak je kennis met Sara. Ze moet voor school een opdracht maken en hierbij moet ze nadenken over haar ouders. Het lijkt redelijk simpel, maar de moeder van Sara is jaren geleden overleden, dus nu wordt het verlies extra pijnlijk duidelijk.
Je maakt sprongen naar het verleden en hier lees je over een negenjarige Sara. Haar moeder leeft dan nog, maar al gauw kom je bij het moment dat Sara te horen krijgt dat haar moeder ziek is. Sara denkt dat alles uiteindelijk goed komt, maar helaas...
Je leest over de zeer moeilijke periode waar Sara doorheen gaat. Ze durft niemand te laten weten dat ze nog steeds ontzettend verdrietig is over het verlies van haar moeder. De enige waarbij ze een beetje wat los laat, is bij haar vroegere beste vriendin Jen, die opeens weer in haar leven is. Maar het lijkt dat daar nóg meer gevoelens bij komen kijken en Sara weet niet goed wat ze daar nou weer mee moet.
Ik vond het verdriet en het gevecht met haarzelf heel erg goed op papier gezet. Ook de band tussen Sara en haar vader was mooi, zeker de verdere ontwikkelingen tussen dit tweetal, net als de verschillende vriendschappen die voorbij komen.
Richting het einde zat er een zeer emotioneel stuk voor mij tussen, waarbij ik toch een klein beetje waterige ogen kreeg. Knap gedaan, Nadine! Je hebt er zeker een heel mooi verhaal van gemaakt.
'De helft van mij' gaat over een zoektocht naar je eigen ik, rouwverwerking, vriendschap en liefde. Het was een ontroerend, maar tegelijkertijd ook heel mooi, verhaal.
Beoordeling: 4,0/4,5
Sara komt terecht in een draaikolk van vragen, gemis, verdriet en woede. Ze voelt zich alleen en totaal onbegrepen. Er is één iemand door wie ze zich wel gezien voelt: Jen. Maar wat moet ze met al die verwarrende gevoelens die omhoogkomen?
In dit verhaal maak je kennis met Sara. Ze moet voor school een opdracht maken en hierbij moet ze nadenken over haar ouders. Het lijkt redelijk simpel, maar de moeder van Sara is jaren geleden overleden, dus nu wordt het verlies extra pijnlijk duidelijk.
Je maakt sprongen naar het verleden en hier lees je over een negenjarige Sara. Haar moeder leeft dan nog, maar al gauw kom je bij het moment dat Sara te horen krijgt dat haar moeder ziek is. Sara denkt dat alles uiteindelijk goed komt, maar helaas...
Je leest over de zeer moeilijke periode waar Sara doorheen gaat. Ze durft niemand te laten weten dat ze nog steeds ontzettend verdrietig is over het verlies van haar moeder. De enige waarbij ze een beetje wat los laat, is bij haar vroegere beste vriendin Jen, die opeens weer in haar leven is. Maar het lijkt dat daar nóg meer gevoelens bij komen kijken en Sara weet niet goed wat ze daar nou weer mee moet.
Ik vond het verdriet en het gevecht met haarzelf heel erg goed op papier gezet. Ook de band tussen Sara en haar vader was mooi, zeker de verdere ontwikkelingen tussen dit tweetal, net als de verschillende vriendschappen die voorbij komen.
Richting het einde zat er een zeer emotioneel stuk voor mij tussen, waarbij ik toch een klein beetje waterige ogen kreeg. Knap gedaan, Nadine! Je hebt er zeker een heel mooi verhaal van gemaakt.
'De helft van mij' gaat over een zoektocht naar je eigen ik, rouwverwerking, vriendschap en liefde. Het was een ontroerend, maar tegelijkertijd ook heel mooi, verhaal.
Beoordeling: 4,0/4,5
1
Reageer op deze recensie
