Bijzonder en onvergetelijk.

Stefan Laenen schreef met De Kille Kempen een boek dat me stil maakte. Geen thriller die mikt op spanning om de spanning, maar een boek dat vertraagt en dwingt tot aandacht. Het brengt de strafste moordzaken uit de Kempen samen. Van Arendonk en Balen, over Dessel en Herenthout, tot Ravels en Zandhoven. Van A tot Z, alsof Stefan Laenen het landschap zelf alfabetisch aftast op zoek naar wat achterbleef.

Tijdens het lezen voelde ik vooral veel respect. Respect voor de slachtoffers, voor de nabestaanden, en voor de zorg waarmee dit boek is geschreven. Stefan Laenen is een meester-verteller maar hij gebruikt die gave niet om te choqueren of op sensatie te mikken. Integendeel: hij kiest voor soberheid en menselijkheid. Elk verhaal ademt betrokkenheid.

Wat me bijzonder raakte is zijn ontmoeting met het Cold Case Bureau Van Meerbeeck. Op een warme en integere manier verwerkt hij hun werk en hun zoektocht in het geheel. Daarbij stelt hij een vraag die blijft nazinderen: is er nog een kans voor die ene, mysterieuze cold case uit de Kempen? De moord op Inge, intussen bijna 35 jaar geleden.
“Er is een kans. Er is altijd een kans.”

De Kille Kempen is geen boek dat je snel leest en weer weglegt. Het confronteert, maar doet dat met zachtheid. Het toont hoe misdaad niet alleen sporen nalaat in dossiers, maar ook in dorpen, gezinnen en herinneringen. Voor mij blijft het hangen als een stille echo van wat ooit gebeurde en nooit helemaal zal verdwijnen. Bijzonder en onvergetelijk.