Wedden dat ik blijf

Wedden dat ik blijf is een feelgood zoals een feelgood hoort te zijn: veel liefde, intimiteit, weerstand, tegenslag en een goede afloop, ik houd ervan.
Debby en Hilde, twee zussen, zitten er beiden een beetje doorheen. De drukte van een gezin, werk, en daarbij vooral van alles moeten, gaat hun tegenstaan.
Ze besluiten het roer drastisch om te gooien. Dit gaat niet zonder slag of stoot, er zijn flink wat obstakels, als lezer voelt het of je er zelf bij bent en maak je alles mee waar de zussen tegenaan lopen. Ze laten zich niet uit het veld slaan, dat siert ze. Je wordt gewoon een beetje jaloers hoe zij hun dromen najagen en niet opgeven.
De liefde voor dieren en dan in het bijzonder alpaca’s spat ervan af, het is aandoenlijk hoe zij een prominente rol spelen in het leven van zowel Debby als de dorpsgenoten en in het bijzonder in het leven van Abel, dat bezorgt je een warm gevoel. Vos denkt niet in beperkingen maar in oplossingen, zij weet het beste in haar personages naar boven te halen.

De schrijfstijl van Marijke Vos is beeldend, je ziet de boerderij voor je, je proeft de sfeer en de gezelligheid, ik zou er dolgraag een bezoekje aan willen brengen. Marijke houdt continu het tempo erin waardoor het op geen enkel ogenblik saai wordt.

Het lijkt me duidelijk dat ik van het begin tot het eind heb genoten van Wedden dat ik blijf, het verhaal krijgt van mij dan ook dik verdiend 5 sterren.

Bianca