Heel erg knap einde!

Na een boek dat toch nog steeds een klein beetje aan het Second Book Syndrome lijdt, gaat het nu weer in volle vaart verder. Waar ik in Boek 2 nooit echt die interesse in de wereld en de magie had die Ailinns manier van doen teweegbracht, is die hier weer helemaal terug. Faedra en de Paradijzen - en de fae - zijn fantastisch knap en origineel uitgewerkt, al doen Yotis en Mithrin soms wat irritant. Maar dat komt eigenlijk meer doordat ze fae zijn, en daardoor érg anders zijn. Na een tijdje betert het wel.
Jammer dat Odis redelijk snel uit beeld verdwijnt, en dan nog erg bruusk en redelijk onverwachts ook. Gelukkig komt hij later nog heel even terug.
Pas in dit boek wordt echt duidelijk hoe het zit met magie, en dat op meerdere vlakken. Aerts heeft hier alles tot in de puntjes uitgewerkt - achteraf bekeken lijkt het een beetje alsof ze in Boek 1 en 2 zelf nog wat op zoek was naar hoe alles werkte, gewoon omdat het hier zo uitgebreid en gedetailleerd is. Dat moet je kunnen! Ten tweede is er Ailinn zelf, die helemaal haar lotsbestemming gevonden heeft en een prachtig uitgebeelde weg aflegd. Ze is ontzettend veranderd doorheen de drie boeken, en ik vind haar echt heel volwassen overkomen. Je zou nooit denken dat ze zestien is. (In Boek 2 heeft ze haar verjaardag gevierd, al wordt in Boek 3 weer gezegd dat ze vijftien is. Dat klopt niet helemaal.) En toch komt het natuurlijk over. Als lezer groei je echt met haar mee, zo lijkt het wel. En terwijl Ailinn groeit wordt ook duidelijk wat er eerder in haar bloedlijn is gebeurd, hoe alles in elkaar steekt, en vervaagt de zwart-witte grens tot een egaal grijs. Knap gedaan! De manier waarop Ailinn uiteindelijk meewerkt met en geaccepteerd wordt door de andere magiërs is mooi uitgewerkt, en haar rol in de bevrijding van Elfae komt goed naar voren.
Brennen krijgt wat hij verdient, die irritante gast. Nu heeft hij wel wat minder noten op z'n zang.
Maar ik blijf erbij dat Nasir een stomme toevoeging is. Ik heb nooit ook maar de minste chemie tussen hem en Ailinn gevoeld, en dat hij er nu nog even in komt is gewoon stom. (view spoiler) Maar goed, dat nemen we er maar bij.
Al bij al echt een knappe reeks. Het tweede boek verliest een beetje vaart, maar het derde maakt dat weer helemaal goed. Een paar schoonheidsfoutjes hier en daar - ook in deel 3 - maar dat kunnen we makkelijk vergeven.
9,5/10
Gemiddelde score voor de reeks: 9/10