Beste van de reeks tot nu toe!

In dit boek heeft Paver precies haar energie wat teruggevonden. Er zit héél erg veel in en alles volgt elkaar razendsnel op. Een paar scènes en hoofdstukken in het bijzonder laten je op het puntje van je stoel zitten, en al de rest is ook superspannend.
Het is pas nu, na drie boeken, dat 'de roedel' (*knipoog*) compleet is geworden, nu ook Echo erbij gekomen is. De manier waarop de dieren aanwezig in de reeks is weer knap gedaan en ook typisch Paver. Zij is volgens mij nog steeds een van de weinige auteurs die erin slaagt om personageontwikkeling voor dieren in haar boeken te steken. En ze doet het dan nog goed ook. Ze geeft de dieren echt een stem, en vooral vanaf dit boek, waar zowel Havoc (ik ken de Nederlandse naam niet) en Echo aanwezig zijn en POV's hebben, komt soms erg goed naar voren hoe ze alles ervaren.
Er zijn nog steeds parallellen te trekken met Torak, Renn en Wolf natuurlijk, en vooral in dit boek is dat aanwezig. Puur toeval, waarschijnlijk, maar ook in dit derde boek is het ijskoud, krijgen we bijna te maken met een vrouwelijk offer en nog een aantal andere dingen die ook terugkomen in Avonturen in het Hoge Noorden.
Heel erg opvallend vind ik ook de verandering in Telamon. Het gebeurt ook maar zelden dat we in boeken te zien krijgen hoe een wel-ongeveer-goed persoon verandert in een aartsvijand - want, laten we wel wezen, dat is hij zo ondertussen wel. Vaak zit er toch nog steeds iets achter zo'n personage waardoor je eraan twijfelt of hij toch niet te overhalen zou zijn om terug naar 'de goeden' te komen, maar dat zit er hier duidelijk niet in.
Dit verhaal is donker - letterlijk en figuurlijk. De beschrijvingen van wat er gebeurd is na het einde van Boek 2, wat dat met Keftioe gedaan heeft en hoe dat er nu bijligt, de Pest... Het is donkerder dan we gewend zijn van deze auteur, maar ze krijgt het gedaan. Boek 2 was een beetje een dipje in de reeks, maar Boek 3 trekt alles duidelijk weer omhoog.
8,3/10