Aangrijpend

Wenen, 1941-1945. Adrian Ziegler, 10 jaar en zoon van een vader met zigeunerbloed, belandt in Spiegelgrund, een inrichting waar Duitse artsen kinderen behandelen die het nazi-regime liever kwijt is. In de instelling krijgt hij te maken met een streng regime. Hij ziet kans om te ontsnappen, maar wordt opgepakt en behandeld op de wijze zoals dat daar de gewoonte was in die jaren... Hij overleeft waar anderen een "barmhartigheidsmoord" sterven.
Even grondig als "De onzaligen van Lodz", maar zo anders! Massieve tekstblokken ditmaal. Gelijkaardig qua opbouw, verhaallijnen die elkaar kruisen, vele personages. En even aangrijpend. Steve Sem-Sandberg graaft heel diep in 's mensens persoonlijkheid, ontleedt vlijmscherp en schrijft met een pen die overloopt van empathie en mensenkennis. Als geen ander kan hij zijn verhaal gestalte geven in een context, tijd, universum bijna, die zo anders is dan de onze, waar andere normen gelden. Daar zit Sem-Sandbergs werkgebied. Meer dan in "De onzaligen" neemt hij een standpunt in; evenals in genoemde roman zijn het antihelden die de hoofdrollen krijgen. 1941-1945 is de hoofdmoot, maar hij gaat door - met sprongen - tot 2005. Je zou blijven lezen! Het is een roman, maar de lijn tussen feit en fictie is vaak flinterdun. Op de achtergrond woeden oorlog, nazi-inzichten en -terreur. Dankzij deze roman is er weer een aspect van Wereldoorlog 2 waarop we meer zicht hebben gekregen. De auteur is echt een heel bijzonder iemand. Ontdek hem!