Landleven in Zeeland

Zeeland, 20ste eeuw. Een oude rietdekker vertelt zijn levensverhaal tegen zijn zoon, de auteur. Over het harde buitenleven, over zijn bezorgdheid om oud en arm te eindigen... Wat heb ik genoten van dit ingetogen verhaal, over een relatief lang leven dat vlug voorbij was, rap uit zoals het boekje zelf. Merkwaardig is dat het eerste deel geschreven is vanuit het oogpunt van de grootvader van de auteur, terwijl in het tweede deel de auteur zelf aan het woord is. Het is een ode aan het authentieke landleven in Zeeland in de 20ste eeuw geworden, aan een "stiel" die nagenoeg verdwenen is, aan een taal en een jargon die dreigen uit te sterven. Teder, ontroerend, kalm wordt het leven beschreven dat de rietdekker aan zijn zoon vertelt, ook waarover hij altijd gezwegen heeft. Zwieg stille!