Hard-boiled maar met een heel vette knipoog

Een Havank uit de beginjaren, waarin Manon al wel een belangrijke rol speelt maar Silvère een illustere afwezige is. Wel zijn er een aantal andere personen die Havank bijstaan zoals Crokebol die nog het best te vergelijken valt met een menselijke tank.
Maar ook de vijanden van de Schaduw kennen hun mannetjesputters waaronder Totor wiens spierkracht en slechte karakter gecompenseerd worden door een lelijk doch gelukkig klein uitgevallen hoofd.
In dit boek vinden veel kloppartijen plaats en vallen ook enkele doden al is dat meestal niet door het toedoen van Charles M. Carlier. Die speelt hier vooral de rol van het brein op de achtergrond. Hij doet het denkwerk terwijl zijn acolieten zorgen voor het beter klop- en smijtgebeuren.
De vrienden hebben heel wat te stellen met een non die geen echte non is en ook nog eens met een valse priester. De Schaduw daarentegen hernieuwt zijn kennismaking met een sekteleider al ligt de vreugde vooral aan de kant van de eerste.
Dit boek is nog uit de beginjaren en dus veel meer hard-boiled dan de latere verhalen, zeker die door Terpstra geschreven werden. Er zitten wel wat vreemde woorden en uitdrukkingen in de tekst maar het bombastische van de latere verhalen ontbreekt nog geheel.
Wel wordt er al heel wat alcohol geconsumeerd en dat zal ook in de toekomst niet verminderen.
Wie van het genre houdt zal er van genieten, wie al andere delen van de reeks rond De Schaduw heeft gelezan kan dit boek als een must-read beschouwen.
Aktie, humor, spanning en veel geweld afgewisseld met achtervolgingen, snelle ritten en lekker eten en drinken.