294 bladzijden platte erotiek gevolgd door 40 bladzijden mini-thriller

Eerste gevoel: nee, dit is geen thriller. Als het moet, kan het wel ingedeeld worden bij het subgenre van de erotische thriller.

Een tragische gebeurtenis (verhaallijn Izzy) krijgen we mondjesmaat doorheen het boek voorgeschoteld. Dit blijkt de rode draad te zijn.
Het belangrijkste deel is de reeks sekscènes met Alix en Niko waarbij de nadruk ligt op het feit dat het verstand van Alix zich blijkbaar tussen haar benen bevindt. Al blijft er altijd een soort grijze zone van geheimzinnigheid bestaan.
Heel erg langzaam krijgen we een duidelijker beeld van het thriller-thema (of wat dat moet voorstellen) en in de laatste 40 bladzijden komt er dan een niet geheel onverwachte ontknoping en een nabeschouwing.
Zonder het zelfmedelijden en de seks van en met Alix zou dit een heel erg dun boekje zijn met ongeveer even weinig thriller-elementen.
Wel blijkt dat Anja Feliers de lezer de hele tijd op het verkeerde been heeft gezet over het hoe en het waarom en vooral wie.
Het leest als een keukenroman voor volwassenen. De seksscènes zijn belangrijk, alomtegenwoordig en nogal plat. Net alsof ze uit gewone porno genomen zijn en dan vanuit een vrouwelijk standpunt opnieuw verteld worden. Iets in de stijl van "50 tinten grijs" waarbij de critici ook lang twijfelden tussen afkraken als vulgaire en verfoeilijke porno of (de uiteindelijke winnaar) een erotisch meesterwerk dat de vrouw in haar ware perspektief plaatst.
De verhaallijn met Izzy is uiteraard historisch, ze is immers als 20 jaar dood.
De verhaallijn rond Alix heeft enkele spin-offs. Er zijn enkele flashbacks naar het verleden zodat haar huidige leven in een historische context geplaatst wordt zonder bepaald diep in details te gaan.
Dan is er haar vriendschap met boezemvriendin Charlotte, die veel later in het verhaal de oudere zus van Izzy blijkt te zijn. Het is duidelijk dat Alix en Charlotte in een ver verleden een soort pact van geheimhouding hebben gesloten over iets (en al snel blijkt dat Niko daar een "dieptepunt" in vormt).
Er is Julian, de zoon van Alix en Arjen, homo en op het punt om het ouderlijke huis te verlaten, met een vaste vriend maar niet van plan om direct samen te gaan wonen, hij vertrekt naar een eigen huis. Dit is gepland nadat hij in de ouderlijke woonst een super-feest zal krijgen om zijn 21ste verjaardag te vieren.
Arjen, de oudere echtgenoot van Alix blijkt synoniem voor een evenwichtig huwelijk, twee partners die elk een drukke agenda hebben maar toch nog voldoende tijd voor mekaar maken om hun huwelijk nooit in gevaar te brengen en hun zoon een gelukkig thuis te bieden. Ze zitten allemaal ietwat in de artistieke sfeer en hebben zeker geen geldzorgen, integendeel ze zitten er warmpjes bij. Martha, de moeder van Arjen en dus schoonmoeder van Alix, is een typische schoonmoeder die Alix nooit goed genoeg voor haar zoon vond en nu jaren later haar minachtng nog stees duidelijk laat merken en aktief hun huwelijk tracht te saboteren.
En natuurlijk Niko, gevierd kunstenaar, (seks)vriendje van Alix tijdens en vlak na hun schooltijd, een charmeur die gewoon door zijn aanwezigheid een erotische prikkel voor Alix vormt die dan nog enkel aan seks denkt. Rijk, opwindend, charmant en erg in trek bij vrouwen in het algemeen. Ook een drugsgebruiker en (in het verleden) dealer.
Het verhaal verloopt grotendeels chronologisch met enkele uitstapjes naar het verleden ter verduidelijking en natuurlijk de verhaalljin van Izzy. De eerste 294 bladzijden gebeurt er weinig of niks behalve dat Alix seks heeft met Niko en daardoor meer en meer moet liegen tegen zichzelf, Arjen, Charlotte, Julian en Sofia (haar medewerkster), kortom iedereen.
Geleidelijk valt ze door de mand en dat leidt tot gebroken relaties. Vooral de breuk met Charlotte en die in haar huwelijk met Arjen komen hard aan en krijgen veel aandacht.
Op een bepaald moment krijg je als lezer het gevoel, een zekerheid eigenlijk, dat dit nooit meer goed kan komen, al is het nog lang niet duidelijk hoe het verder zal verlopen - behalve nog een hoop erotische scènes, dat wel.

Het moordelement is, hopelijk, origineel. De manier waarop dan toch. Verder kan het zowat uit elke keukenroman met een vrouw die haar huwelijk op het spel zet voor seks met de man "waar ze plots hartochtelijk veel van houdt".
In de loop van het verhaal komen er mondjesmaat elementen naar boven die de zaken duidelijk maken en in een bepaalde richting lijken te sturen, tot het volgende nieuwe element dat toch weer verandert.
Zoals Izzy die de zus van Charlotte blijkt te zijn, Alix en Charlotte die niet goed op Izzy gelet hebben wat onrechtstreeks tot haar dood leidde, uiteraard de terugkomst van Niko die alles na 20 jaar weer in beweging zet...
De broer van Niko is een afleidingsmaneuver dat totaal geen enkel belang in het verhaal blijkt te hebben terwijl je als lezer van die kant toch nog wel wat verwacht.
De aantrekkingskracht Niko - Julian is ook onverwacht en brengt de ontknoping in een stroomversnelling.

De karakters zijn nogal oppervlakkig beschreven. Dit is logisch gezien de afloop van het verhaal, moesten ze psychologisch uitgediept worden, dan zou er totaal geen verrassingselement meer in zitten.
Alix wordt geportretteerd als een verwende, egoïstische vrouw die alles heeft en dat op het spel zet om aan haar seksuele verlangens toe te geven. Daar zullen later nog enkele eigenschappen bijkomen die bepalend zijn voor de afloop.
Arjen is de wat oudere man die alles over heeft voor zijn geluk met een jongere vrouw maar een gebrek aan ruggegraat vertoond ten opzichte van zijn moeder. Hij is wel de sympathiekste uit het gezelschap, naast Charlotte misschien.
Charlotte is de boezemvriendin die met Alix een geheim uit het verleden verbergt. In die vriendschap door dik en dun zal ze teleurgesteld worden. Ze heeft wel een eigen huwelijksleven en zal door Alix belangrijke keuzes moeten maken.
Julian is de zoon die voor het woke-element moet zorgen en een aardje heeft naar zijn moeder: zwak, met focus op eigenbelang en seksuele verlangens (en geeft toe aan drugsgebruik)
Martha is de karikatuur van de slechte schoonmoeder.
Saskia is degene die gedreven is door het sukses van de zaak van Alix en dat ook haar suksesverhaal te maken.
Weinig diepgang en haast geen ontwikkeling, enkel nieuwe feitjes die het bestaande bevestigen.
Oppervlakkig, drank- en drugsgebruik, focus op seks, kunstenaarswereld, uiterlijke schijn belangrijker dan innerlijke waarden, narcistisch-egoïstisch en veel geld. Dat past perfect by het ons-kent-ons wereldje van vandaag. Deze wereld bestaat al vele eeuwen, vooral in ons decadente en vadsige westen. Maar ook elders in misschien nog wel extremere vormen. De mobiele telefoon is niet weg te denken uit het verhaal, dat beperkt het wel in de tijd tot de meer recente jaren. Ook het woke detail, openlijke homoseksualteit als het normale is eigentijds. Dat laatste is misschien wel de meest bepalende factor om het verhaal in de tijd te plaatsen. Het geheel past dan weer bij onze kranten, televisie en roddelbladen - alsook natuurlijk sociale media.

Er zit erg weinig spanning in, die ook niet echt wordt opgebouwd. De lezer zit van bij het begin met een aantal vragen waarvan een aantal gaandeweg beantwoord worden en een aantal indrukken die in sommige gevallen bevestigd worden, in andere dan weer moeten bijgesteld worden.
Een valse spanningslijn is de achteraf gezien niet bestaande verhaallijn van de broer van Luke.
De vraag of Alix volledig voor Luke zal vallen worden al heel snel volmondig met "ja" beantwoord. Daaruit volgt dan de vraag of haar huwelijk met Arjen zal standhouden of gered worden. Maar daar krijgen we wel een antwoord maar dan zonder verklaring van het hoe en waarom.
Naar het einde toe komt er wel een antwoord op de vraag hoe Izzy echt stierf, alleen stel je als lezer die vraag pas nadat je het antwoord kreeg. In het grootste deel van het boek zijn de enige spanningselementen eigenlijk in hoeverre de sekscapades van Alix publiekelijk gaan en hoeveel van haar relaties met familie en vrienden en ook haar zaak dat zal kapot maken.
In de laatste 50 bladzijden krijgen we dan wel een soort mini-thriller met moorden en onthullingen.
Voor wie niet in de erotische belevenissen van Alix geïnteresseerd is, volstaat het om op bladzijde 294 te beginnen lezen. Je krijgt nog altijd geen antwoord op een aantal intrigerende vragen maar het leest wel lekker snel.

Anja Feliers heeft hier een ietwat journalistieke schrijfstijl, kort, gebald en veel dialogen/gedachten. Behalve de verhaallijn van Izzy wordt alles vanuit het standpunt van Alix verteld. Dit komt over als verteld door een geëmancipeerde kunstenares die onafhankelijk van anderen handelt en denkt. Tijdens en na het lezen viel me op dat ze in mijn gedachten wel erg hard op de foto van de schrijfster op de achterflap begon te lijken. Het is correct Nederlands in volledige volzinnen maar wel een spreektaal van de artistieke klasse, geen literair klassieke taal.

Deze schrijfster kan het echt wel, maar de boeken die ik tot hier toe van haar gelezen heb liggen me gewoon niet. Ik heb wel de 1, 2 en 3 van de reeks rond Kathleen Verlinden nog klaar liggen - mogelijk is dat veel meer mijn stijl.