Patricia Cornwell is weer top met haar reeks rond pathaloog-anatoom Kay Scarpetta.

Een mistige achtergrond waaartegen de naam van de schrijfster, de reeks en de titel een beetje afsteken, alles in tinten van groen en blauw.
Het verhaal van Kay Scarpetta, haar partner en profiler Benton Wesley, nichtje Lucy Farinelli en rechterhand Pete Marino gaat verder. Ze hebben elk hun eigen problemen en het onderlinge vertrouwen is zoek. Dat was hun grootste kracht en als lezer merk je dat vooral als ze elk een deel van een puzzel in handen krijgen maar door niet samen te werken geen klaarheid kunnen scheppen.
Een psychiater met radio en tv-show die Marino in behandeling heeft, een stagiar bij Scarpetta die Marino van zijn plaats probeert te verdringen en een "normaal mens" die aan het programma van Benton meewerkt zijn, buiten een aantal slachtoffers, de belangrijkste nevenfiguren.
Een onrustwekkende verdwijning van twee lesbische vrouwen en hun 2 pleegkinderen vormen het verband tussen de 4 protagonisten en hun kant van het onderzoek.
We krijgen als lezer weer een assortiment erg summiere beschrijvingen, meest enkel de naam, van heel wat medisch-pathalogische toestellen. Onderzoeken en resultaten worden gegeven maar zonder er echt dieper op in the gaan. Voor de leek is dat heel wat minder goed te volgen dan in de vorige boeken.
Hoewel er sporadisch onderlinge contacten zijn onderzoekt elk toch vooral iets vanuit het eigen standpunt, zonder de anderen er in te kennen.
Het moet gezegd, waar bij de twee vorige boeken in de reeks het leek of Cornwell zonder inspiratie dreigde te vallen of haar eigen creaties beu werd, is dat hiermee helemaal van de baan. Ze heeft een tweede adem gevonden, geeft een andere invulling van de onderlinge relaties en focust op de gedachtenwereld van de psychopatische moordenaar. Ook aan het einde van dit boek zal duidelijk zijn dat er opnieuw een volgend in de maak is.
Een aantal zaken zoals de sabotage van de vluchten van Scarpetta als ze in Boston een afspraak heeft met Benton geraken in de vergeethoek, wat een beetje jammer is. Want de lezer weet het wel, de ontdekking (via Lucy die zich daarmee een beetje rehabilliteert?) en de confrontatie zou wel een mooie scene kunnen opleveren, een tijdje voor de ultieme ontmaskering.
Het boek is zoals de vorige delen een mix van spanning, medisch en juridisch verantwoorde feiten die het verhaal geloofwaardig houden, romantiek en seks, veel aktie, pathologisch-anatomische analyses van de sporen, psychologie en een hoop problemen in de onderlinge relaties. Ook krijgen we een kijk in het hoofd van een psychopaat.