Een échte Schaduw-Havank uit de beginjaren

Hoewel het al een échte Schaduw-Havank is, toch merk je dat het uit de beginjaren stamt. Vooral door de manier waarop de Schaduw (en anderen) haast op nonchalante manier moorden plegen. Het principe is, wie de dood verdiend mag dan ook gedood worden. Opvallend is natuurlijk dat hij daar ongestraft en zonder problemen mee weg komt. Misdadigers destijds werden wel echt gestraft, toch wel terug even wennen als je dat vergelijkt met de huidge "bescherm de crimineel" mentaliteit.
In dit boek is Silvère al gedegradeerd tot bijfiguur en bezet de Schaduw het toneel totaal en compleet in zijn uppie. Vrouwelijk schoon mag niet ontbreken zoals in de hard-boiled detectives gebruikelijk, ook in die zonder de Schaduwiaanse humor. Het bombastische woordgebruikt dat zowel door het Schaduwiaanse genootschap als hun tegenstanders gebruikt wordt kan op sommige momenten wel een te veel van het goede worden. Het boek even wegleggen voor de dagelijkse realiteit is dan de oplossing. Nadien lees je met des te meer plezier verder.