Het is zo uit en verveelt geen sekonde.

Er mag weer gelachen worden met Lucy Rozebottel en haar twee vriendinnen. Met de beste bedoelingen, maar ook wel uit eigenbelang, zetten ze weer eens onbedoeld het hotel op stelten. Gasten krijgen de schrik van hun leven, Muis voelt zich het slachtoffer, Pa Rozebottel begrijpt er allemaal niets van en trekt het zich ook niet aan, de tweeling Mike en J.J. saboteren en helpen tegelijkertijd de meisjes en enkel Ma Rozebottel blijft kalm als een rots in de branding. En de kokkin natuurlijk, die is heilig want ze zorgt voor heerlijk eten.
Domme dingen, afgewisseld met nog dommere gevolgen, misverstanden en dingen die gewoon verkeerd lopen... voor een buitenstaander (de lezer dus) is het allemaal gewoon hilarisch.
Er wordt een hels tempo van gebeurtenissen aangehouden, bijgevolg is het moeilijk om het boek even weg te leggen, het is zo uit en verveelt geen sekonde.