Een seriemoordenaar waar je als lezer mee meeleeft en die je geluk wenst bij haar volgende moord, echt niet iets van alledag

Millie Masters heeft zelf een zwaar verleden achter de rug. Zij is de persoon die ons dit vehaal vertelt. We krijgen slechts enkele hints in verband dit verleden, de details zullen slehts geleidelijk, en de meeste zelfs veel later, ingevuld worden.
Ze runt een soort hulplijn/noodtaxi/bodyguard dienst voor vrouwen in nood. Lees: vrouwen die door perverte mannen/verkrachters worden lastig gevallen. Per ongeluk doodt ze daarbij een vent en eigenlijk vindt ze dat wel een goede en definitieve oplossing van het probleem "rottige kerels". Er volgen nog moorden waarbij ze zelf langzaam maar zeker de hoofdverdachte wordt. Haar eigenlijke doel, het doden van de verkrachter van haar zusje is dan nog niet bereikt. Ze zet alles op alles in een race om haar doel te bereiken en wraak te nemen voor haar zus, voor ze de gevangenis zal ingaan. Het woord suspense op de cover dekt volledig de lading, behalve dat het geen aanduiding geeft voor de flinke dosis (harde) humor waarmee het verhaal doorspekt is.
De basislijn is zoals gezegd een serie moorden door de hoofdpersoon in lijn met haar zelfgekozen taak om vrouwen in nood te beschermen van kwaadwillende mannen.
Daarnaast evolueert Millie's eigen leven waarbij ze focust op haar vriendinnen en hun wekelijkse drinks maar ook de problemen die ze hebben met hun partners. Zijzelf heeft, door eigen schuld omdat ze té druk is met haar andere bezigheden, problemen op haar werk wat uiteindelijk tot ontslag zal leiden. Privé maakt ze kennis met iemand die een jonge rechercheur blijkt te zijn, wat ondanks of juist door haar romantische gevoelens, gevaarlijk kan en ook zal worden.
Hiernaast en kris-kras door mekaar lopend is er haar speurtocht naar de verkrachter van haar zusje met een heel duidelijk doel: hem zo pijnlijk mogelijk vermoorden.
Uiteindelijk zal de ontknoping in zijn laatste fase komen door herinneringen uit het verleden, dit doet de schrijfster door middel van een aantal flashbacks, zowel van Millie maar ook door een schriftelijke 'bekentenis' van zusje Katie.
Hoewel de gevaar-faktor om betrapt te worden het ganse boek door heel hoog is (Millie maakt best heel wat fouten waar ze zich pas te laat van bewust wordt) lijkt ze overal mee weg te komen. De schrijfster brengt dit altijd (vanuit het standpunt van Millie natuurlijk) met veel zelf-humor en ironie. Millie merkt alles en vooral iedereen op in haar omgeving - en haar - stilzwijgende - beschrijvingen zijn vaak vernietigend voor die personen.
In zijn geheel genomen, met uitzondering van de flashback, begint het verhaal waar de intro ons mee naartoe neemt en verloopt dan gewoon chronologisch tot het spannende einde.

Wow, dit is echt origineel (op 10 manieren om de titel te plagieren) en gelukkig maar. Hoewel superleuk en spannend om te lezen wil je, als man, Millie echt niet tegenkomen en zeker niet tegen je in het harnas jagen. Na het nawoord is dat ondanks de mooie en flatterende foto op de achterflap dubbel zo.
Een seriemoordenaar waar je als lezer mee meeleeft en die je geluk wenst bij haar volgende moord, echt niet iets van alledag.
De eerste dode was voor Millie ongepland en onverwacht en die zal tot een serie moorden leiden.
Het ontslag van Millie is ook zo een stroomversneller zodat ze nu voluit de kaart van het moordonderzoek en App M kan trekken.
De ontdekking dat haar geliefde niet alleen een rechercheur is maar haar slachtoffers niet als ongelukken beschouwt maar als de slachtoffers van een seriemoordenaar.
De dood van een onschuldige zou een ommekeer kunnen vormen maar dan is het eigenlijk al te laat.
Op het einde vormt het feit dat haar vriendin haar niet laat vallen maar door dik en dun - ook als topadvocate - zal steunen een laatste plotwending met onverwachte gevolgen. Verder is het eerder een logische reeks van oorzaak en gevolgen.

Millie leren we door en door kennen, de meeste anderen blijven toch eerder oppervlakkig. Pas wanneer het belangrijk wordt krijgen we een dieper inzicht in hun karakter, wat dan ook onmiddellijk een weerslag zal hebben op hun gedrag en de gebeurtenissen in het algemeen.
De moeder die kost wat kost de schijn wil redden en blijft doen alsof er niets aan de hand is, ook al wordt ze mishandeld en verkracht haar man haar eigen dochter. Dat zwakke karakter komt vaak voor en kan je begrijpen, psychologisch en door de omstandigheden, respect is dan toch te veel gevraagd. Elk van de vriendinnen van Millie heeft haar eigen manier van leven, van omgaan met problemen en dat wordt eigenlijk vertaald in de manier waarop ze omgaan met hun drankverbruik tijdens de wekelijkse meidenavond en hun al dan niet harde en onophoudelijke praten.
Rick is een goeie man die niet al te veel eisen aan het leven en aan Millie stelt, maar door de fouten van Millie bepaald ogenblik wel een harde beslissing moet nemen. Op die manier een erg menselijke zijfiguur. Gina begint dan weer als een zeer irritante moeial en evolueert tot iemand die onbaatzuchtig kan helpen en uiteindelijk iemand die toont dat wraak nemen op een overspelige man niet met moord gepaard moet gaan.
James is dan weer eerder een negatieve figuur, hoewel hij sterk opkomt en de ideale partner voor Millie lijkt te zijn. Zelfs een potentiële helft van een Bonny en Clyde team. Maar dan gaat zijn carrière voor op de liefde, die dan toch niet zo diep blijkt te zitten. Hij eindigt echt wel als de minkukel van het verhaal. En net zoals de lezer van Millie zowat alles vergeeft, is dat bij James absoluut niet het geval.
De echte slechterikken zijn de vader van Millie en Katie en diens broer Dale natuurlijk. Hoewel ze eerst opkomen als mekaars tegenpool blijken ze op het einde twee helften van dezelfde rotte appel te zijn.
De karakters zijn geloofwaardig en getekend zoals je ze in het dagelijks leven zou kunnen tegenkomen - zonder er wat van te merken.
De locatie kan zowat elk westers land zijn waar vrouwen gelijke rechten hebben maar waar een bepaald soort mannen toch nog dominant is op een zeer negatieve manier. De setting is wegens het veelvuldig gebruik van multimedia, vrouwen in traditionele mannenberoepen en ideeën van emancipatie en dierenrechten aktueel, het is geen science-fiction maar ook geen historisch verhaal. Net zoals onze aktualiteit gaat alles snel en vluchtig en zijn de details enkel belangrijk en relevant voor de betrokkenen. Op die manier past het verhaal perfect bij het hier en nu, de wereld van goed verdienende vrouwen die meisjesavonden met dure wijnen in yupiie-bars houden.

Vanaf dat Millie in het voorwaard bekend maakt dat ze haar vader heeft gedood maar dat dat in het boek maar bijzaak is, creëert dat natuurlijk al heel wat spanning en verwachtingen. Als dan blijkt dat ze als seriemoordenaar slachtoffer na slachtoffer begint te maken maar dat ze ook langzaam aan steeds meer in nauwe schoentjes komt doordat ze kleine fouten maakt, blijft de spanning toenemen. Dit gaat nog eens crescendo naar het einde toe als zij zowel als dader ontmakerd wordt, haar zusje zelfmoord probeert te plegen en de naam van de verkrachter van haar zusje bekend wordt. Dan wordt het een race met de tijd om te zien of ze haar wraak nog kan nemen en ook natuurlijk of ze opnieuw de dans zal ontspringen. En wat met de twee andere figuren die ineens enorm belangrijk worden voor Millie: Nina, haar boezemvriedin vanaf haar prille jeugd en James, de man van haar dromen?
Zoals het hier staat lijkt het dat het boek een overdosis spanning kan opleveren zodat het moeilijk in 1 keer uit te lezen valt. Het tegendeel is waar. En zijn wel korte interludiums zoals de vele verwijzingen naar Millie's kat maar het te veel aan spanning wordt na elke climax afgevoerd via een flinke dosis humor - een humor die hard en ironisch is maar het hele boek door aanwezig.

Spanning, aktie en humor, met een eigentijds maar correct taalgebruik, nooit platvloers (buiten het veelvuldige gebruik van "kak" dan, maar dat zal wel met mijn leeftijd te maken hebben), korte hoofdstukjes met duidelijk afgelijnde scènes maken dit een plezier om te lezen. Het is een pageturner die, nogmaals door zijn speciale humor, er simpelweg om smeekt om verfilmd te worden. Bij nader inzien lijkt Millie wel verdacht veel op de foto van de schrijfster.

Een genot om te lezen, spannend en origineel, en in combinatie met de humor een echte pageturner.

Ik heb me meerdere keren geschaamd als man omdat wat hier beschreven staat echt geen fraai beeld van iets wat wel de dagelijkse realiteit is. Maar nog meer omdat ik hardop zat te lachten terwijl de lijken tussen de bladzijden uitpuilen en het bloed er afdruipt.
Ik ga dit onthouden als een geweldige aanrader en zelf ooit nog wel eens teruglezen, en uiteraard ga ik deze schrijfster volgen (let wel, niet stalken, dan ben je bij haar je leven niet zeker)