Wexford gaat compleet de mist in (tot de ontknoping) maar krijgt hulp van vrouw en dochter.

Hoofdinspecteur Wexfor en Burden vechten tegen de bierkaai. Ze zijn overtuigd dat er een moord werd gepleegd en kennen de dader, maar ze worden overal tegengewerkt, tot er van hogerhand zelfs een uitdrukkelijk bevel komt om het onderzoek te stoppen.
Ruth Rendell heeft hiermee een erg frustrerend boek afgeleverd. Tot, zoals gebruikelijk, de dit keer wel heel erg verrassende ontknoping.
De cover geeft de moordscène weer, erg gestileerd weliswaar. Tegen een winters sneeuwlandschap zien we een lege dikke winterjas liggen en een eindje verder een Duitse herder lopen.
in de eerste hoofdstukken wordt dit in zijn context geplaatst.
Een oude muzikant van wereldfaam laat zijn hond uit aan een grote, dichtgevroren vijver bij zijn landhuis ver verwijderd van de andere bewoners van de streek. De hond gaat lopen (daar krijgen we nooit een degelijke verklaring voor, ook niet waarom die zijn baas niet komt verdedigen) terwijl de baas het ijs op de vijver stukslaat. Hij is slechtziend en bijna doof, een "bewegende boom" duwt hem onder water waar hij sterft.
Een ongeluk, tot zijn 50-jaar jongere bijna-bruid twijfel komt zaaien bij Wexford. Die start een moordonderzoek. Eerste verdachte is de na negentien jaar teruggekeerde dochter van de vermoorde en zijn uitspraak dat dat zijn dochter niet is.
Wexford en Burden hebben hun verdenkingen maar alle bewijzen zijn tegen hen.
Wexford gaat voor de eerste keer in zijn leven met zijn vrouw op reis naar de Verenigde Staten, niet zo toevallig naar de streek waar de verloren dochter de vorige 19 jaar heeft geleefd.
In Engeland is er een klein groepje betrokkenen, meest familie maar geen erfgenamen van de vermoorde. Sheila, de dochter van Wexford, zal een aktieve rol spelen omdat zij een gevierde actrice is en contacten heeft in de filmwereld die Wexford zelf ontbreken.
Mooi zijn de tegenstellingen tussen het rurale Engeland en het platteland in de Verenigde Staten. Ook het weer, winter in Californië is nog stees warmer dan de zomer in Engeland, zorgt voor een mooi contrast.
Zoals in de eindontknoping zal blijken is dit vooral een verhaal van foutieve uitgangspunten, foute conclusies en foute verdenkingen. Alles, maar dan ook letterlijk alles, blijkt op verkeerde veronderstellingen gebaseerd. Ondanks dat zal Wexford toch de moord oplossen, want die moord is wel degelijk echt.
Dit is misschien wel het vreemdst boek over Wexford dat Rendell geschreven heeft, maar het zet hem wel in een zeer menselijk daglicht.