Een simpel veetransport loopt uit de hand en heeft verregaande gevolgen

Op de cover zien we Arendsoog en Witte Veder temidden van een overstroming tijdens een soort van zondvloed. Dat is ook het begin van dit boek. De twee vrienden, hun helpers en de kudde vee die ze drijven vergaan van de dorst door de droogte. Dan breekt er een onweer los van zulke proporties dat ze letterlijk weggespoeld worden. Als ze dan toch met kudden en zonder dorst bij het dorpje aankomen waar het vee op transport gezet wordt naar de slachthuizen in het oosten maken ze een zeer aangename kennismaking met de veehandelaar en zijn huishoudster.
Vanaf dan draait alles om een verborgen schat waar ze over horen spreken. Ze ontmoeten gekke Doobey die nog zo gek niet lijkt te zijn maar ook enkele rauwe klanten die vergezeld gaan van bloeddorstige waakhonden.
In dit boek voert de schrijver allemaal nieuwe karakters op, zelfs moeder Standhope of zus An worden niet vernoemd. We krijgen te maken met een stadje waar vee op de trein naar het oosten wordt gezet en de handelaars die daar mee te maken hebben. Maar ook met een schatgraver. Geen van beide rollen wordt ver uitgewerkt. De focus ligt op de soms complexe verwikkelingen rond de verborgen schat - althans dat wordt toch algemeen aangenomen. Nowee legt alles klaar en duidelijk uit, dus het is niet echt een probleem om de plot te volgen, maar het is toch wel nodig om de aandacht er goed bij te houden.
Veel spannende aktie, enkele kennismakingen, veel paardrijden, slecht een beperkt aantal keren sluipen en afluisteren en dan een heel aantal doden. Nowee overtreft zichzelf. Slecht 1 minpuntje, al legt de schrijver dat zelf uit op het einde, de schat blijft verborgen.