Voorspelbaar of herkenbaar?

Voorspelbaar of herkenbaar? Daar draait het om in Roes het nieuwste boek van veelschrijver Caja Cazemier. Het verhaal biedt veel bekende ingrediënten. Er zijn jongeren die muziek maken, er komt iemand uit de kast ( in een dronken bui, dat weer wel), er zijn over en weer verliefheden en seks en er is drank, veel drank. De jongeren uit het boek - havo 4 leerlingen - hebben feesten tot prioriteit nummer een verheven. Ze drinken, blowen en een ballonnetje met lachgas komt ook voorbij. Het verhaal wordt vanuit twee protagonisten verteld: Lola en Yvar. Gaandeweg komen ze tot de ontdekking dat hun leefstijl niet bij hen past. Er zijn andere zaken in het leven die belangrijker zijn en vooral de eigenheid van de personen is onder druk komen te staan door de aanpassing aan de vriendengroep. Uiteraard is er wel het waarschuwende vingertje van de ouders, maar of die leeftijd wordt een eigen plan getrokken. De schrijfstijl van Cazemier is eenvoudig. Het doet mij altijd aan de boeken van Carry Slee denken. Het taalgebruik is eigentijds of kort door de bocht ( ' Het is soms kut'). Voorspelbaar dus in alle facetten. Iets origineels/ vernieuwends ben ik inhoudelijk tegengekomen. Je zou zeggen: dat levert 1 sterretje op. Maar dan de herkenbaarheid? Tja, die zal onder jongeren best groot zijn. Dat levert dan 5 punten op. Zodoende kom ik op een gemiddelde van drie sterren uit. Zal het op mijn school bespreken en ben dan benieuwd naar de reacties, want het blijft een realistisch verhaal voor jonge mensen.