Vertederend en bewonderenswaardig

De prachtige foto op de cover staat voor de inhoud van dit boek; vertederend, mooi maar ook hartverscheurend.
Hugo Borst beschrijft in Ach, moedertje, zo ontzettend mooi hoe het zijn moeder in het Verpleeghuis vergaat. De lezer maakt kennis met de medebewoners en verzorgenden van de woongroep en volgt ook hun belevenissen.
Borst verbaast zich over de veranderingen en het geleidelijk verdwijnen van zijn moeder, en is nieuwsgierig naar de dimensie waar ze nu vaak in verblijft.
"Meneer Alzheimer" is meedogenloos, confronterend maar levert ook grappige situaties op. (gebakken ei in thee, verhip!, kom je mijn hutje zien? )
Hugo pent al zijn twijfels, ongenoegen en bezorgdheid neer en moeilijke onderwerpen mijdt hij niet; besparingen in de zorg, tekortkomingen in het Verpleeghuis, werkdruk van de verzorgenden,arrogantie van de zorgbestuurders en euthanasie bij dementerenden.
Zowel leerzaam als heel herkenbaar voor vele lezers.
Ma Borst vroeg Hugo ooit om over haar te schrijven met genade. Daar is hij zeker in geslaagd, hij weet de liefde voor zijn moeder zo te delen dat de lezer Ma Borst ook in het hart sluit.