Een lekkere zomerse feelgood die je doet verlangen naar het prachtige Amalfi.

Sofia, de FMC, houdt niet van kiezen en laat eigenlijk iedereen in haar leven de keuzes voor haar maken. Ze voelt daardoor als een onzekere vrouw die geen mening heeft en niet echt voor zichzelf kan denken. Gelukkig zien we Sofia groeien in het boek en maakt ze stappen vooruit, achteruit en weer vooruit. Zo blijft de groei realistisch aanvoelen.

Liza heeft de personages goed uitgewerkt en ieder personage riep verschillende gevoelens bij me op. Haar moeder vond ik echt irritant en bemoeizuchtig en ik kreeg de kriebels van Antonio. Francesca vond ik een heerlijk mens, een lieve, beetje bemoeizuchtige, maar goedbedoelde nonna. Die gevoelens heeft Liza goed over weten te brengen.

Even als de uitgebreide beschrijvingen van het prachtige landschap, die ervoor zorgde dat ik nu naar Amalfi wilt. Om daar door de prachtige citroen boomgaarden en langs de zee te wandelen om vervolgens te genieten van de heerlijke Italiaanse keuken.

Sommige details vond ik iets te vaak te gedetailleerd uitgelegd worden, wat voelde als een beetje te herhalend. Ik had dit bijv enorm bij de schreeuwende apps op haar telefoon en de gespierde armen van ...

Ik dacht tijdens het lezen al precies te weten hoe het verhaal ging lopen, toch heeft Liza me met een aantal twisten weten te verrassen.

Een lekker zomerse feelgood, die top is om mee te nemen op vakantie, in de zomer of om te lezen als je een vakantiegevoel wil oproepen.

Een prima debuut en ik ben zeker benieuwd naar haar tweede boek!