Lezersrecensie
Hartverscheurend relaas door de ogen van een kind
Elias woont met zijn vader en moeder in een chique buurt. Ma is zwanger en veel te vroeg wordt zijn broertje Johannes geboren. Grote verontwaardiging bij pa die vaststelt dat het een ‘mongool’ is. Pa kan er niet mee omgaan en schaamt zich dood. Hij trekt zich meer en meer terug uit het gezinsleven. Hij wordt met de dag agressiever en ook ma kan de druk niet meer aan. Bovendien verliest pa zijn werk waardoor ma ook weer aan de slag moet om rond te kunnen komen. Elias verbijt de pijn en de woede en zorgt voor zijn broer Johannes, neemt de huishoudelijke taken over van zijn moeder en probeert de woede van pa te beteugelen. Wanneer hij plotsklaps in de keuken belandt bij mevrouw Eva gaat er een heel nieuwe wereld voor hem open. Geen geschreeuw, geen gekibbel, maar genoeg koekjes en warme woorden. Onder het spelen van een spel monopoly lucht hij zijn hart bij mevrouw Eva en hoopt hij stiekem op een betere toekomst.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Elias. Je ervaart alles zoals de kleine jongen het ziet en in zich opneemt. Ook de gedachtegangen en overpeinzingen krijgen we mee en dat komt wel binnen. Elias vecht om zich groot te houden en probeert om het leven van zijn broertje zo aangenaam mogelijk te houden. Alledaagse dingen die zijn vader en moeder verzaken, probeert Elias op zich te nemen. De confrontaties met vader zijn schering en inslag en hij snapt wel dat zijn pa verkeerd bezig is, maar hij is nog te klein om er tegen in opstand te komen. Ook ma lijdt er onder maar heeft de kracht niet om zichzelf en de kinderen te beschermen. Schrijnende situaties die heel reëel worden beschreven.
“Johannes was een clown geworden en ma had het plein in een circus veranderd. Ze had het niet eens door, anders had ze Johannes wel teruggelegd in die kist op wielen en die gastjes weggestuurd. Maar in plaats daarvan hurkte ze, zette ze Johannes op haar knie en liet mijn klasgenoten als een hongerig publiek het podium bestormen.”
Door de gedragingen van vader en moeder leer je hun karakters beter kennen waarbij vader graag het slachtoffer uithangt en in feite het grootste kind in huis is. Vooral de indruk naar buiten toe, is het belangrijkst voor vader. Want zijn gezin komt niets te kort en alles is zoals het hoort te zijn, iedereen gelukkig en gezond. Daardoor is het zo frappant dat ook Elias op die manier naar buiten komt en de schone schijn ophoudt tegenover zijn klasgenoten en de buren.
De schrijfstijl past perfect bij de gedachtenkronkels en de gedragingen van Elias, en ook de manier waarop hij dingen interpreteert worden overtuigend gebracht. Je merkt dat hij nog een jong kereltje is, maar in feite geen echt kind meer, maar al te veel zorgen en lasten met zich meesleurt. Vooral de geestelijke mishandeling komt duidelijk naar voor en hoewel Elias zich sterk houdt, voel je dat hij er aan onderdoor gaat. Er wordt geen ruimte gegeven voor zelfontplooiing en gewoon kinds zijn, waardoor zijn wereldje alsmaar kleiner wordt. . Heel pakkend en triest.
Het verhaal is hartverscheurend en je zou de kleine Elias zo in je armen willen sluiten. Overtuigende en pakkende getuigenis door de ogen van een kleine jongen die de hele wereld met zich mee moet torsen.
Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Elias. Je ervaart alles zoals de kleine jongen het ziet en in zich opneemt. Ook de gedachtegangen en overpeinzingen krijgen we mee en dat komt wel binnen. Elias vecht om zich groot te houden en probeert om het leven van zijn broertje zo aangenaam mogelijk te houden. Alledaagse dingen die zijn vader en moeder verzaken, probeert Elias op zich te nemen. De confrontaties met vader zijn schering en inslag en hij snapt wel dat zijn pa verkeerd bezig is, maar hij is nog te klein om er tegen in opstand te komen. Ook ma lijdt er onder maar heeft de kracht niet om zichzelf en de kinderen te beschermen. Schrijnende situaties die heel reëel worden beschreven.
“Johannes was een clown geworden en ma had het plein in een circus veranderd. Ze had het niet eens door, anders had ze Johannes wel teruggelegd in die kist op wielen en die gastjes weggestuurd. Maar in plaats daarvan hurkte ze, zette ze Johannes op haar knie en liet mijn klasgenoten als een hongerig publiek het podium bestormen.”
Door de gedragingen van vader en moeder leer je hun karakters beter kennen waarbij vader graag het slachtoffer uithangt en in feite het grootste kind in huis is. Vooral de indruk naar buiten toe, is het belangrijkst voor vader. Want zijn gezin komt niets te kort en alles is zoals het hoort te zijn, iedereen gelukkig en gezond. Daardoor is het zo frappant dat ook Elias op die manier naar buiten komt en de schone schijn ophoudt tegenover zijn klasgenoten en de buren.
De schrijfstijl past perfect bij de gedachtenkronkels en de gedragingen van Elias, en ook de manier waarop hij dingen interpreteert worden overtuigend gebracht. Je merkt dat hij nog een jong kereltje is, maar in feite geen echt kind meer, maar al te veel zorgen en lasten met zich meesleurt. Vooral de geestelijke mishandeling komt duidelijk naar voor en hoewel Elias zich sterk houdt, voel je dat hij er aan onderdoor gaat. Er wordt geen ruimte gegeven voor zelfontplooiing en gewoon kinds zijn, waardoor zijn wereldje alsmaar kleiner wordt. . Heel pakkend en triest.
Het verhaal is hartverscheurend en je zou de kleine Elias zo in je armen willen sluiten. Overtuigende en pakkende getuigenis door de ogen van een kleine jongen die de hele wereld met zich mee moet torsen.
3
Reageer op deze recensie