De regel van drie

Toen ik de korte inhoud las, werd ik erg nieuwsgierig naar dit verhaal.

Het verhaal begint met een brief aan de lezer. Hierin komt het over alsof jij, de lezer van de brief hetzelfde lot wacht als je het boek leest. Hier geloof ik persoonlijk niet in, maar het geeft het verhaal wel altijd een persoonlijk tintje.

Het verhaal is opgedeeld in verschillende delen, ieder deel wordt verteld door een andere jonge vrouw. We beginnen met het verhaal van Amy. Ze richt haar verhaal echt aan jou als lezer. Hierdoor kon ik me goed in haar inleven en had ik het gevoel alsof ik er zelf bij was. Amy heeft het gevoel alsof ze vervloekt is door de regel van drie. Deze regel staat er voor dat alle slechte dingen in drieën komen. Amy vertelt open over haar zelfmoordpogingen en ik denk dat een trigger warning niet verkeerd zou zijn. Je merkt dat Amy echt geen idee heeft wat er aan de hand is. Het volgende deel wordt verteld vanuit Ila. Je merkt dat zij op een bepaald moment bepaalde puzzelstukjes op zijn plek weet te krijgen. Ik merkte dat in de verhaallijn veel verteld wordt. Ik houd zelf meer van show don’t tell, en hierdoor vond ik dit deel wat minder dan de andere delen. Tijdens dit deel kreeg ik ook langzaam het gevoel wie er iets mee te maken had. Dit lag er voor mijn gevoel net iets te dik bovenop.

Als laatste persoon die bezeten is van de regel van drie is Eve. Eve besluit verder op onderzoek te gaan en kan bepaalde verbanden leggen. Hierdoor kon ik ook verder mee puzzelen, maar de link van de persoon uit het verhaal van Ila had ik niet zo snel gelegd en hierdoor werd ik echt even lekker op het verkeerde been gezet.

Het is een verhaal waarbij je steeds door blijft lezen. Ook al neemt het tempo op een bepaald moment wel wat af. Maar dit paste wel bij de personages. Het is niet het beste boek wat ik dit jaar gelezen heb maar ik heb me er zeker goed mee geamuseerd.

Dit boek ontvingen wij van uitgeverij Boekerij als recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt onze mening niet.