Lezersrecensie
Een afschuwelijk maar o zo dapper en nodig boek!
Wat een afschuwelijk maar o zo dapper en nodig boek!
Ik gaf het oorspronkelijk vier sterren, maar bleef twijfelen, en ben overgestapt naar de vijf, omdat het zo moedig is om op papier te zetten, omdat het erg pakkend is, en vooral ook nodig naar de buitenwereld toe.
‘Het is ontzettend belangrijk voor incestslachtoffers dat er meer openheid komt over dit soort dingen. Dat er gepraat kan worden, en geluisterd.
Het zijn de mensen in de omgeving die dat gesprek moeten beginnen.’
Wat Karin Bloemen heeft meegemaakt wens je niemand toe. Je kunt het je ook nauwelijks voorstellen. Daarom is het goed dat dit boek er is, want dit bestaat nog altijd, elke dag wel ergens.
Over hoe ze als klein meisje moet fantaseren, van zichzelf een standbeeld moet maken, zichzelf moet ‘uitzetten’ om aan de gruwelijke realiteit van incest te ontsnappen (‘Pas als ik op de rug van het gevleugelde paard ben gekropen, word ik weer rustig, ik voel zijn krachtige spieren, aai zijn lange manen, zonder aarzeling springt hij het geopende raam uit, de koele nacht lucht in.’).
De manier waarop Karin Bloemen haar verhaal op papier is indrukwekkend, evenals de manier waarop ze haar verleden tegemoet treedt, en hoe ze vandaag in het leven staat.
‘Vanuit een diepgewortelde schaamte wordt alles ontkend en doodgezwegen. Met die schaamte wil ik afrekenen. Schaamteloos zijn, eerlijk zijn. Schaamteloos eerlijk.’
En dat doet ze.
Ik gaf het oorspronkelijk vier sterren, maar bleef twijfelen, en ben overgestapt naar de vijf, omdat het zo moedig is om op papier te zetten, omdat het erg pakkend is, en vooral ook nodig naar de buitenwereld toe.
‘Het is ontzettend belangrijk voor incestslachtoffers dat er meer openheid komt over dit soort dingen. Dat er gepraat kan worden, en geluisterd.
Het zijn de mensen in de omgeving die dat gesprek moeten beginnen.’
Wat Karin Bloemen heeft meegemaakt wens je niemand toe. Je kunt het je ook nauwelijks voorstellen. Daarom is het goed dat dit boek er is, want dit bestaat nog altijd, elke dag wel ergens.
Over hoe ze als klein meisje moet fantaseren, van zichzelf een standbeeld moet maken, zichzelf moet ‘uitzetten’ om aan de gruwelijke realiteit van incest te ontsnappen (‘Pas als ik op de rug van het gevleugelde paard ben gekropen, word ik weer rustig, ik voel zijn krachtige spieren, aai zijn lange manen, zonder aarzeling springt hij het geopende raam uit, de koele nacht lucht in.’).
De manier waarop Karin Bloemen haar verhaal op papier is indrukwekkend, evenals de manier waarop ze haar verleden tegemoet treedt, en hoe ze vandaag in het leven staat.
‘Vanuit een diepgewortelde schaamte wordt alles ontkend en doodgezwegen. Met die schaamte wil ik afrekenen. Schaamteloos zijn, eerlijk zijn. Schaamteloos eerlijk.’
En dat doet ze.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van wendyvd
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
