Indrukwekkend, maar toch zwoegen

Dit is een boeiend boek, waarin je de geschiedenis van die waanzinnige veertiende eeuw eens op een andere manier leert kennen. De feiten zijn wat ze zijn, en het is erg duidelijk dat de schrijver veel research gedaan heeft. Dit toont zich ook in de vele voetnoten, waarvoor hij trouwens zelf waarschuwt dat die spoilers kunnen bevatten (wat het moeilijk maakt om te beslissen wanneer je die nu best wel of niet leest).
De bekende historische figuren passeren de revue, maar de geschiedenis wordt vooral opgehangen aan minder bekende personages, waarvan het leven tot in de details is uitgezocht, maar waarvoor ook een en ander bij elkaar werd geschreven, al dan niet echt gebeurd (het is dan ook faction te noemen, waar feiten het uitgangspunt vormen, maar waarrond de rest wordt verzonnen). Het moeilijke is om feit en fictie van elkaar te scheiden, en je ervan bewust te zijn dat de karakterschetsen niet altijd op waarheid berusten.

Toch is het juist dankzij al deze details, en de veelheid aan personages dat het je als lezer soms wat duizelt, het is veel informatie om verwerkt te krijgen. Maar je moet je ermee verzoenen dat je niet alles kunt onthouden, en proberen om de grote lijnen te blijven zien. Naar het einde toe werd dat voor mij wel veel moeilijker, ik zag door de bomen het bos niet meer altijd (een tijdslijn zou dan ook erg welkom geweest zijn, net als een kaartje met de verschillende dorpen en steden op).

Hoewel Joren Vermeersch de nadruk probeert te leggen op de gewone mens, je ontsnapt toch niet aan de vele revoluties, oorlogen en veldslagen, waarvoor de middeleeuwen toch wel bekend staan. Ik kreeg persoonlijk toch net iets te weinig mee van het leven van de gewone mens.
Het hoofdstuk ‘In diepe smart’ sprak me het meeste aan, over de pest en de invloed daarvan, en de algemene rol van de kerk. Als kritiek op die kerk kan het ook tellen.

De schrijfstijl van Joren Vermeersch is over het algemeen aangenaam, en toegankelijk. Geen academische taal, maar meestal de taal van de man in de straat, waarover hij ook net schrijft. Op andere momenten staan er wel wat ‘krommere’ of gekunstelde zinnen in, wat jammer is. Ook zijn de dialogen niet altijd geloofwaardig.

Het kostte mij vaak moeite om het boek vast te nemen en door te lezen (het was geen pure ontspanning voor mij), en dat is ook de reden waarom ik er zo lang (vijf maanden) over gedaan heb. Je moet er echt even voor gaan zitten, en tegelijkertijd lees je hier ook weer geen uren in door.
Ik kan dan ook niet zeggen dat ik dit ‘graag’ gelezen heb. Ik kreeg het als recensieboek door Libelle opgestuurd, anders had ik het zeker nooit opgepakt, of ook niet uitgelezen. Het voelde vaak als ‘huiswerk’. Toch is het een boeiend boek, en de research die ervoor gedaan werd is indrukwekkend.