Ongeloofwaardige romance in de geschiedenis van een pionier

“Een sterke vrouw wiens durf geen grenzen kende en wie haar tijd ver vooruit was”

Zo wordt het leven beschreven van Maria Sibylla Merian in de debuutroman van Ruth Kornberger. De reis van haar leven beschrijft de vele gebeurtenissen van haar leven in de 17e eeuw als alleenstaande moeder met haar dochters en met haar passies. Haar grootste droom is om Suriname te “ontdekken”, maar de realiteit gaat wat hobbeliger en dan komt er ook nog een liefde om te hoek kijken. De proloog begint al met een flash forward naar haar belevenissen in Suriname om aldaar de insecten en bloemen te onderzoeken, te beschrijven en te tekenen. Ietwat misplaatst deze proloog, want dit haalt wel al de spanning weg over wat ze zoal gaat doen daar. Wat nog opvalt is dat er geen enkele tekening, schilderij of ets instaat van Maria zelf, zodat je een echt gevoel krijgt bij haar werk en haar onderzoek. Misschien heeft het te maken met de rechten, maar dat is echt een gemis. Nu ligt de focus van het boek op de romance met Jan, wat ook totaal misplaatst is. Het verzonnen verhaal van Jan doet het echte verhaal te niet. Nu lijkt het alsof de schrijfster dacht, o Maria Sibylla Merian zelf is niet interessant genoeg, ik verzin er nog even een romance bij om het spannend te houden. Totaal niet geloofwaardig en jammer. Wellicht leuk voor de romanliefhebber, maar ook zij zullen er karig vanaf komen, dit boek zet in elke categorie even een mini-stapje en fladdert gewoon door naar het volgende. Het is het allemaal net niet.
Dit boek was er dan ook een van niet uitgekomen verwachtingen. Het verhaal zelf lijkt meer een schoolgeschiedenisboek waar nog even een leuk verhaaltje onder is gezet om het wat aantrekkelijker te maken. Het is flinterdun, al hadden de geschiedenispunten een ware aantrekking kunnen zijn in dit boek. Jammer genoeg mis je nu de echte verhalen, de diepgang en al zeker het ontzettend zware pionierswerk wat Merian deed. Als liefhebber van het natuuronderzoek en de schilderkunst had ik daar de meeste honger naar en die werd niet gestild.