Verrassend, beklijvend

Leeuwen wekken

Ayelet Gundar-Goshen

In Leeuwen Wekken maken we kennis met Etan, een neurochirug, tewerkgesteld in een van de ziekenhuizen in een grootstad in Israël. In al zijn naïviteit klaagt hij bij zijn mentor, het systeem van onder tafel betalen aan, waardoor patiënten sneller behandeld worden. Zijn mentor is op de hoogte en biedt hem een plaats aan in een ziekenhuis bij de woestijn.
Het contrast tussen deze Etan en de Etan, die in de woestijn een vluchteling aanrijdt en voor dood achterlaat, kan niet groter zijn. Als neurochirurg weet hij dat deze man niet kan overleven, toch vlucht hij. Etan wordt gechanteerd door de weduwe van de vluchteling. Elke dag verzorgt hij de wonden van andere vluchtelingen, waardoor hij in de problemen komt op het werk en thuis, bij zijn vrouw, een politie-inspecteur die dit vluchtmisdrijf onderzoekt. De onderlinge relatie, de gewenning binnen een huwelijk wordt beklijvend en herkenbaar beschreven.
Ayelet Gundar-Goshen behandelt in dit boek verschillende thema’s die we wel in elk land kunnen terugvinden; de illegale vluchtelingenproblematiek; vluchtmisdrijf, bedrog, corrupte politie. Ze schuwt de realiteit niet wanneer ze omschrijft hoe een man elke dag naar een joodse enclave trekt om daar in een tent, de achterlijke, niet-geëvolueerde bedoeïen te spelen, hij zorgt zo financieel voor zijn gezin. Een van de andere zaken waar ze over schrijft is een eremoord, iets wat zich ook bij ons kan afspelen.
Deze auteur verrast. Zij schrijft prachtige zinnen zoals ‘Zelfs als hij boos was, bezat zijn manier van lopen een zekere rust.’. De opbouw van het verhaal zorgt ervoor dat je vaak een of twee paragrafen, terug moet keren om te weten wat er nu net verteld werd. Er zijn passages die geen duidelijk antwoord geven maar dat hoeft niet, het is geen verhaal waar de lezer wacht op een positief einde.

Ik geef ‘Leeuwen wekken’ 4 sterren.